Mijn vader op het tuinpad

Ik wist niet dat er ansichtkaarten van ‘onze straat’ waren, maar ik trof er een op een veilingsite aan en heb hem subiet gekocht. Iets waar ik vroeger niet over zou hebben gepeinsd. Want ik vond onze straat niet bijzonder mooi. Ik prefereerde plaatjes van monumenten, vooral oude kerken.

Het huis waar ik geboren ben en opgroeide, het vierde van rechts, is net tussen twee bomen door te zien. Een gekke gewaarwording is dat wijlen mijn vader ernaast staat. Of hij komt hij net thuis, of hij doet iets onduidelijks in de tuin.

De ansicht, geen uitgave van een plaatselijke winkel, zoals gewoonlijk, maar van “N.V. Fotodrukind[ustrie] ‘Emdeeha’ te Oosterbeek”, werd verzonden in 1969. Ik zie nog geen aanbouw naast ons huis, en dat kan kloppen want die kwam iets later, dacht ik. Ook staat er nog geen serie stenen bloembakken op de erfgrens, Houten paaltjes met gaas ertussen moesten mijn jongste broer op het erf zien te houden.

Op de berm voor het huiskamerraam staat nog een eik. Opgeschoten jongens uit het dorp zaagden die op een Nieuwjaarsmorgen omver. Ze verdienden er een fles jenever mee van mijn moeder, die meer licht in de huiskamer wilde.

De klinkerweg lijkt juist opnieuw ingelegd. Op de hoek een steen die het afsnijden van de bocht door auto’s moet voorkomen. De berm lijkt er anders al behoorlijk uitgesleten. Terwijl de berm voor ons huis verwonderlijk hoog gras vertoont. In mijn lagere schooltijd oogde deze berm nog als een dorre, harde zandvlakte, doordat we er zoveel op voetbalden. Daarom denk ik dat de ansicht op zijn vroegst uit 1967 is.

Helemaal rechts woonden Hendrik en Jantien Willems. Hendrik was gepensioneerd en stond altijd in zijn tuin te schoffelen, waarbij hii vrij luid maar toonloos neuriede. Het was meer een soort van loeien, eigenlijk, we moesten er vaak om lachen, Zijn vrouw Jantien was doofstom en naaide kleren voor mensen. Daar had ze een bijverdienste aan. In het tweede huis woonde het gezin van Appe Lefferts, die ons uppies en fluitjes uit lijsterbeshout leerde maken. En in het derde woonde het gezin van Hendrik Israels, de postbode die veel vrijwilligerswerk voor de voetbalclub deed. Ik kwam hem een keer tegen toen ik door Darp fietste, Daar tracteerde hij me voor een klein dorpswinkeltje op Stimorol-kauwgum. Dat had ik nog nooit gehad en deze buurman kon dus niet meer bij me stuk..

Al die mensen kwamen er begin jaren vijftig te wonen, toen ze er op hun kavels hun eigen woningen hadden gebouwd. Die hele eerste generatie van de straat is er inmiddels weg.

Naschrift 30 december 2013:

De foto blijkt een stuk ouwer, want eenzelfde prentbriefkaart werd reeds verzonden op 23 april 1958. Blijkbaar heeft de kaart meer dan tien jaar gelopen, zoals dat heet.