Wandeling door Winschoten
Geplaatst op: 14 maart 2010 Hoort bij: Ommelanden 8 reactiesHet gratis treinkaartje van de Boekenweek maar eens benut voor een bezoekje aan Winschoten.
Op voorhand verwachtte ik niet veel aantrekkelijks. De plaats ging nameljk nooit erg zachtzinnig om met zijn geschiedenis. Dat was al zo aan het begin van de negentiende eeuw, toen de naam Witte Vrouwenstraat – die herinnerde aan de nonnen van Heiligerlee die ooit langs deze route het centrum naderden – zonder pardon werd ingeruild voor het veel minder tot de verbeelding sprekende Langestraat. Ook aardige namen als de Liefkenshoek en Biesterwied zijn zo uit Winschoten verdwenen.
Dat gebrek aan respect bleek opnieuw in 1880 en 1916, toen gedeelten van het Winschoterdiep in de plaats werden gedempt, nadat er een kanaal om de plaats heen was gegraven. En het bleek rond 1970 toen er enorme doorbraken zijn gepleegd om ruimte te maken voor het automobilisme.
Ook de laatste decennia is er in Winschoten ontiegelijk veel gesloopt. Een fotoboek heeft niet voor niets het motto: “Er is veel verdwenen“. De website van Eltjo Schipper legt eveneens getuigenis af van de vrijwel permanente sloopwoede die Winschoten in zijn greep heeft.
Toch is er wel iets bewaard, maar wat er bewaard is verkeert vaak in verval, zoals dit Jugendstil-tegeltableau aan de Stationsweg:
Het voormalige Hotel de Vrijheid, nu een afhaalchinees:
Een karyatide in een winkelpui aan de Blijhamsterstraat:
Verkrotting aan dezelfde straat:
Spandoek van de citypromotieclub dat inspeelt op Winschotens bijnaam, en dat behoudende christenen een gruwel moet zijn:
Een aardig hoekje met Hotel de Nederlanden en op de achtergrond rechts een geslaagd woontorentje:
Hoewel ik betwijfel of een olifant werkelijk als zo’n grote literatuurliefhebber mag gelden – hij blaast immers met zijn lange snuit steevast elk verhaaltje uit – wil ik u dit logo van boekwinkel de Boekenfant aan de Langestraat niet onthouden:
Aan de andere kant van het Oldambtplein vind je de molen Edens met het monumentale molenaarshuis en een voormalige boerderij. Ooit stroomde het Winschoterdiep langs dit ensemble:
groninganus 
Ja, in Winschoten is een boel verdwenen en het is er niet allemaal fraaier op geworden. Je fotoreportage geeft een aardig beeld. Ik mis nog de voormalige synagoge in de Boschstraat en de Harmonie op het Boschplein als karakteristieke panden. Maar er is nu een eerste stap gezet richting Westerwolde, dus binnenkort maar eens een afspraak maken?
@Marten,
Als het mooi weer is binnenkort kom ik me aanmelden. 🙂
Kwil dat Westerwol wel in blui zain.
Jammer genoeg heb ik de watertoren nooit meegemaakt. Het schijnt dat het een heel mooi gebouw was. Verder een mooi reportage van de kleine dingen die het doen.
In Groningen zijn ze anders ook niet vies van enig sloopwerk, getuige de afwezigheid van de vestingwerken. (oke, hij is flauw, maar het is wel jammer natuurlijk)
Hoewel, tegenwoordig kunnen ze er ook nog steeds wat van naar mijn mening. Ik had zelf bijvoorbeeld liever een ongedempt Damsterdiep gezien met herstel van de oude sluis. Maar ach dat zal de meerderheid wel niet willen. 😛
De prachtige watertoren bij het spoor in Winschoten, miste ik ook in je opsomming. Ik herinner mij het markante gebouw nog zeer goed uit mijn jeugd.
Bijgaand hoe mooie ie was:
http://www.panoramio.com/photo/3367484
Jammer dat er zoveel prachtige gebouwen verwaarloosd worden.
Als ik dit zo zie en lees, krijg ik het idee dat men in Winschoten op een vergelijkbare manier met de geschiedenis is omgegaan als in Drachten. Jammer!
verkrotting in de Blijhamsterstraat (4e foto huisnr7/7a)
Vroeger de Jonge’s groot Warenhuis.
Nu al bijna 40 jaar niets meer.
zoals veel in sodom blijft er qua historie weinig over.Een kerktoren ‘d Ole Witte, een gemeentehuis en een lullig Joods monument doen de historie nog enigszins wat glans geven.
winkelpanden lopen leeg maar er moet omwille van de vernieuwing steeds meer worden bijgebouwd.dit om straks weer leeg te laten staan.
echt bijgeleerd hebben ze niet in al die jaren in Winschoten
Eeuwig zonde
Chris de Jonge