De Groninger verhalenboom onthuld

Vanmiddag vond in de hal van RHC de Groninger Archieven de onthulling plaats van de Groninger Verhalenboom. In die boom culmineert het oral history-project Hou ’t Was, waarvoor de afgelopen twee jaar zo’n 85 oudere Groningers zijn geïnterviewd over hun leven. Delen van die interviews zijn het afgelopen seizoen al te zien geweest op TV Noord, maar voortaan kan je de interviews integraal zien via de Groninger Verhalenboom.

Een van de interviewers was Ina Spijk, bekend van TV-series over landarbeiders en boerendienstbodes:

Qua hardware mag Henk Kampen in het zonnetje. De vormgever van de Groninger Archieven ontwierp de boom en stak met zijn zoons veel tijd in de uitvoering:

De onthulling werd omlijst met de Groninger Verhalenmiddag. Verschillende ouderen, geïnterviewd voor Hou ’t Was, vertelden met verve over hun ervaringen, vroeger. Reinder Smith, bekend van het historische programma op TV Noord, laat hier een dame uit Australië aan het woord:

Mannen uit de eerste rij van het publiek onthulden de Verhalenboom. Zoals je ziet heeft de boom wel wat weg van een gestyleerde baobab. Er omheen staat een bankje zoals ze wel meer voorkomen rond bomen op pleintjes in dorpen en steden. Aan de takken hangen beeldschermen waar je vanaf het bankje naar kijken kunt. Met een koptelefoon op kan je zo de interviews, maar ook oude films, recente documentaires en foto-collages tot je nemen:

Het Huis van de Groninger Cultuur, dat de Verhalenboom en de Verhalenmiddag bij elkaar organiseerde, rept van een “hangplek voor alle leeftijden”. Als zodanig voldeed de Verhalenboom meteen:

Zij het dat grijs wel overwoog op groen. Deze heer, ook voor het project geïnterviewd, was 99 en had zijn rijbewijs nog:

Dit lijken me ook wel mensen die de Verhalenboom nog vaker zullen gaan opzoeken:

Tijd voor theater van S5, dat dit keer een tamelijk proletarisch bejaardenhuis evoceerde:

Die gramiedige met dat lila overhemd was een gestaald kader uit Finsterwolde. Ooit intiiem bevriend met Fre Meis droeg hij een sovjet-onderscheiding op zijn borst. Tevens bespeelde hij een weemoedige accordeon:

De uitkering krachtens de AOW is in elk geval niet meer wat zij geweest is:

Enige vrees dat de evocatie van S5 verkeerd zou vallen, bleek ongegrond:

Egge Knol, conservator van het Groninger Museum, hield tussendoor nog een geestige causerie over Groninger koek, een product waarmee familie van hem nog steeds haar brood verdient. Volgens Knol bestond Groninger koek nog niet rond 1700. Maar toen voegde een handige Groninger koekebakker sukade toe aan het deeg van een Deventer koek. Die sukade komt van een oorspronkelijk Aziatische citrusvrucht die het ook rond de Middellandse Zee goed deed. Feitelijk heeft dit nieuwe ingrediënt dus even weinig met Groningen te maken als die oorspronkelijk Deventer koek. Het recept van de Groninger koekebakker sloeg echter zo aan, dat zich later zelfs Friese fabriekjes toelegden op het bakken van ‘Groninger koek’. Door zijn grote opgang gingen Groningers de koek met hun stad vereenzelvigen en zodoende ontwikkelde het product zich tot een icoon, dat hoort bij de Groninger identiteit.

Knol sloot ook de Verhalenmiddag af, nu met een praatje over vlaggen. Wist u dat de Friese vlag pas sinds 1894 bestaat? Knol zegt het, kijk mij er niet op aan. De Friese vlag is volgens hem een bewerking van de veel oudere Ommelander vlag, die echter geen pompebledden, maar hartjes op de witte banen heeft:

Tot medio september blijft de Verhalenboom nog staan in de hal van RHC de Groninger Archieven, Cascadeplein 4 in stad. Daarna reist hij door de provincie langs bibliotheken, gemeentehuizen, musea en andere openbare gebouwen.