Jan Dulfer overleden
Geplaatst op: 22 augustus 2010 Hoort bij: autobio, Oosterpoort 5 reacties
De laatste tijd miste ik hem al. Ik zag hem al niet meer in de supermarkt, in de buurt, of bij zijn schip op het Verbindingskanaal, de plekken waar we elkaar anders regelmatig tegenkwamen en dan altijd even een praatje maakten.
Zo wist ik wel dat hij zwaar ziek was geweest. Maar niet dat hij opnieuw zwaar ziek werd. Ik dacht dat het overwonnen was.
We kenden elkaar van de renovatiebeweging hier in de buurt, Hij woonde toen nog in een huis aan de Jan Gouverneurstraat met zijn gezin.
Hij was sociaal werker geweest, maar later monteur geworden bij een garage die in Citroëns deed. Dat was, geloof ik, ook zijn merk. Hij had er een busje van.
Na de verbouwerij scheidde hij en ging op het water wonen. Hij werd voorzitter van het Woonschepencomité, ik bleef nog even boegbeeld van het Buurtoverleg Oosterpoort. We konden volstrekt van mening verschillen, bijvoorbeeld over de wenselijkheid van een welstandsverordening voor woonschepen. En toch zette zo’n meningsverschil zich nooit om in wrevel en afstandelijkheid.
Het was een type ruwe bolster, blanke pit. Hij kon emotioneel zijn standpunt verdedigen, maar speelde nooit op de man. Hij was vrijwel altijd goedgeluimd en je kon met hem lachen. Hij had een jongensachtige bravoure over zich, die innemend was. En hij hield van auto’s, motoren en techniek, zaken waar ik helemaal niets om geef. Hij was een totaal andere figuur dan ik en toch konden we goed met elkaar opschieten.
Dinsdag wordt hij begraven op Noorddijk.
groninganus 
Leuk dat je een stukje aan Jan Dulfer besteedt Harry. Jan was een oud collega van mij in Winschoten. Door een reorganisatie kreeg Jan jaren geleden ontslag en toen is hij volgens mij inderdaad in de autobranche gegaan waar altijd al zijn hart lag. Hij is nog een paar keer terug geweest op kantoor, maar daarna heb ik nooit meer iets van hem vernomen. Jij typeert hem heel goed met ruwe bolster, blanke pit. Iemand die ver weg stond van kapsones. Een goed mens die veel te jong is overleden.
Prachtig geschreven portret.
Mooi stukje, Harry. Jullie waren soulmates, denk ik.
ook ik wil graag iets over Jan zeggen. ik en myn man hebben vorig jaar Jan zyn woonboot gekraakt achter Kantens. en wat een medewerking hebben wy van hem gehad, dankzy hem kregen wy na weeeeken stroom! en dan moet je op 4 januari 2010 Jan vertellen dat de woonboot in vlammen is op gegaan. hoe Jan daar op reageerde was onvoorstelbaar samen met zyn vriendin Marjan kwamen ze langs en nog zetten deze twee lieve mensen zich in voor ons! en dan kryg je te horen Jan is ziek. en voor 2 weken terug kregen wy van zyn Marjan te horen dat Jan was overleden. Ja een markante man is niet meer, maar de herrinnering blyft!
Jan is niet meer.
En dat terwijl ik enkele maanden geleden mij af zat te vragen hoe het met de familie Dulfer zou zijn. De typering, zoals in het memoriam, was ook al van toepassing toen Jan 18 jaar oud was. Ruwe bolster, blanke pit.
Ik ben van slag. Moge hij rust vinden.