Oudenbosch

Vandaag in het West-Brabantse Oudenbosch eerst broeder Arnold bezocht. Hij speelde in de jaren 1987-1994 een prominente rol in de buurtorganisatie van onze wijk. Op zijn 88-ste zijn lange reizen er niet meer bij, maar hij fietst nog wel steeds en loopt ook de trappen op naar de tweede verdieping van het ‘klooster’, waar hij woont. Terwijl hij ook nog steeds twee pakkies shag per week rookt.

Hoewel groot fan van de heilige Fransiscus en indertijd fervent lid van de Fransiscaanse Vredeswacht, behoort hij tot de Broeders van Saint Louis, die vroeger in het onderwijs zaten. Die orde sterft uit. Huizen elders zijn inmiddels opgegeven, in Oudenbosch wonen nu nog de elf overblijvende broeders, waarvan de jongste bijna 70 is en de oudste 99. Ook daar is hun vastgoed al verkocht, op de begraafplaats met de eenvormige gietijzeren grafmonumenten na. Volgend jaar verhuizen ze naar de vleugel van een nieuw ouderenhuis, waar ook andere bejaarden wonen.

Arnold heeft me de belendende gebouwen laten zien, waarvan sommige gerestaureerd zijn. Op deze staat de patroonheilige:

In Oudenbosch kan je met geen mogelijkheid om het rijke Roomse leven heen. Zo staat er centraal in het stadje een soort schaalmodel van de Sint Pieterkerk:

Een tweede reden om naar Oudenbosch te gaan was het Zouavenmuseum, waarover ik laatst al schreef. Ze bewaren er een haarlok en een stapeltje brieven van de gesneuvelde Groninger zouaaf Johannes Stephanus Crone. Van de brieven heb ik nu kopieën in mijn bezit, en van de haarlok een foto, stof voor een artikel in de Stad & Lande. Crone liep er ongeveer bij zoals de meest linker en meest rechter paspop in deze vitrine: