Het mutsje van Per Ivar Moe
Geplaatst op: 2 december 2010 Hoort bij: autobio 13 reacties
Een veel jongere collega van me kwam binnen met zo’n schaatsmutsje op, maar dan voornamelijk uitgevoerd in groen. Die muts kreeg hij van zijn opa, vertelde hij.
Zulke mutsjes waren in de mode in de tijd van Ard & Keessie, midden jaren zestig. Ze hebben een puntje op het voorhoofd en vleugeltjes die je over je oren kon trekken, maar ook wel kon opklappen, wat een nastrevenswaardig nonchalant effect gaf, waar menige jongeman desnoods bevroren oren voor over had.
Tegen die collega zei ik dat ik er zelf ook nog zoeen had gehad als acht à twaalfjarige jongen. En riep: “Per Ivar Moe!”
Nu zijn er decennia voorbij gegaan zonder dat ik ooit aan Per Ivar Moe heb gedacht, sorry, maar ik wist nog wel dat hij goed was op de 5000 meter.
Als ik de Noorse stayer vanavond even google, valt me bij de plaatjes iets op: Per Ivar Moe droeg precies zo’n muts als ik had. Vandaar dat zijn naam beklijfde.
Mijn anderhalf jaar jongere broer, die veel beter kon schaatsen dan ik, had een mutsje als het bovenstaande uit het Schaatsmuseum, Zoeen droeg Kees Verkerk. Ik was stikjaloers op mijn broer vanwege het feit dat zijn mutsje veel mooier was dan de mijne.
groninganus 
En heimelijk dacht je zeker ook nog dat hij beter kon schaatsen door dat mutsje.
Nee, het lag aan de schaatsen. Toch, Harry?
Aah, klein leed. Ik had ook zo’n muts (een blauwe), maar gelukkig geen broer die beter kon schaatsen…
De naam van die schaatser zegt me helemaal niets, maar dat mutsje destemeer. 🙂
Wat een heerlijke jeugdherinnering. Ik kon 3 broers onmeunig pesten met die dingen. Ik als zusje had een lekkere muts van wit konijnebont die ik dicht kon knopen onder mijn kin. Warm, snoezig en heerlijk bij het schaatsen. Kon ik ook nog eens beter dan die broers trouwens. Waardoor ik de kans kreeg om die dunne floddermutsjes van hun hoofd te grissen. GNI. Altijd leuk om als jonger zusje (of broertje) tenminste iets te hebben waar je ontegenzeggelijk beter in bent. Gelukkig dat jou broertje ook beter was in iets.
Ik heb naar aanleiding van jouw blog trouwens een patroon in onze moerstaal geplaatst, zie link.
Ik draag mijn vleugeltjes het liefst over de oren. Niet bijster nonchalant, maar wel lekker warm!
een mutsje met oren, dat lijkt me wel wat. Vanmiddag heerlijk geschaatst op een uitgestorven ijsbaan, maar helaas wel met een over mijn ogen zakkende kindermuts. Zeker nergens meer te krijgen, deze dingen?
@Aargh,
Zie bij de link onder Christina:
http://christinaroland.blogspot.com/2010/12/ard-en-keessie-schaatsmus.html
@aaargh, als je zegt wat voor kleuren je wilt brei ik er wel een. Kan ik in de praktijk uittesten of dit patroon goed draagbaar is, anders pas ik het nog wat aan.
En ik wil meteen even reageren op mijn eigen spelfout. jou broertje. fout fout fout. foei. jouw broertje natuurlijk.
Hé, dat is leuk, en heel aardig aangeboden! Iets als ijsblauw of blauwgroen lijkt me wel wat. Appel-amandeltaart?
Ijsblauw, wit en blauwgroen, ik zal in mijn breimand zoeken en dan neem ik contact op. Appel-amandel klinkt heerlijk, maar dan wel klein aub. We zijn maar met z’n tweeën en de katten eten niet mee (hoop ik.)
Allemaal heel herkenbaar.
Ik heb nog precies zo’n muts in die kleuren, Ik weet niet of de kleuren bruin wit en oranje kenmerkend waren voor Per Ivan Moe, hij is een schaatser geweest uit de jaren ’60. Waarschijnlijk krijg ik daarom wel blikken van andere schaatsers als ik ermee wekelijks op de kunstijsbaan ga schaatsen, omdat de kleuren zo typerend voor die tijd waren en nu niet meer zo modern. Afkeurend zijn de blikken echter niet, maar misschien val ik er wel mee op, Ik ben nu 54 en ik heb die muts vanaf ongeveer mijn zesde. Misschien ga ik nog eens een muts in modernere kleuren kopen omdat ik het model nog steeds zo mooi vind, maar ondanks de misschien gekke kleuren, is die muts me toch wel dierbaar. Als iemand zo’n muts voor je wil breien, is dat redelijk onbetaalbaar, maar voor wie dat niet mogelijk is: ze zijn gewoon nog te koop.