Perton en het chanson
Geplaatst op: 20 december 2010 Hoort bij: autobio, Muziek 13 reactiesToen ik een jaar of elf. twaalf was, in het midden van de sixties, heb ik nog een poos gitaarles gehad. Ik kwam tot het zesde gitaaarboek van Ilja Croon. Daarna was de lol er voorlopig af.
Die Croon, ontdek ik vanavond, heette in werkelijkheid Theo Ettema. Hij schreef niet alleen lesboeken voor gitaar, maar ook voor harmonium, blokfluit en accordeon, en dat steeds onder andere pseudoniemen. Vraag me nu af of hij alles wel bij de belasting opgaf.
In elk geval zijn z’n gitaarboeken niet onomstreden. Terwijl de een het een “goede basis” noemt, vind een ander het maar oubollige draken. Tegenwoordig tref je ze nog regelmatig op Marktplaats aan. Ze moeten behoorlijk hoge oplagen hebben gekend.
Mijn gitaarleraar – ik ben zijn naam helaas kwijt, maar hij werkte voor de Meppeler Muziekschool – schreef in een apart bruin notenschriftje ook populaire liedjes uit. Nou ja populair, het moest vooral niet al te wild zijn. Mede daarom had hij een voorkeur voor het Franse chanson. Een specimen dat ik vrij vlot onder de knie kreeg was L’eau vive van Guy Béart, dat volgens mij ook een Nederlandse vertaling kende, die ik nu niet terugvinden kan. Béart speelt het zelf in bovenstaand filmpje. Gelieve dat behoedzaam tot u te nemen, want anders kleeft dat wijsje dagenlang in uw hoofd vast.
Op de middelbare school kwam ik Béart nog een keer tegen. Onze leraar Frans,de heer A.A.J.I.M. Smeele, vond het een goed idee om de meisjes bij ons in de klas via Béarts Fille d’aujourd’hui op bedekte wijze te waarschuwen dat ze beter niet al te vroeg aan de vrijerij konden beginnen:
“Tout s’est passé trop tôt et trop vite:
J’étais jolie et j’étais petite,
j’ai couru trop tôt et mon corps n’était pas prêt.
Je ne pouvais plus arrêter après”
(Alles kwam te vroeg en ging te vlug / ik was knap en ik was klein / ik liep te hard van stapel en mijn lichaam was er niet klaar voor / en ik kon er achteraf niet meer mee ophouden.)
groninganus 
Hier het eerste en laatste couplet van de Nederlandse vertaling door Harry Bordon (dat scheelt maar 2 letters!), getiteld: Een Sprookje.
Weet je dat er sprookjes zijn
Die nooit zijn opgeschreven
Sprookjes die voor groot en klein
Altijd zullen blijven leven
Altijd, altijd is er een zon en een maan
Altijd, altijd blijven de sprookjes bestaan
Maan en sterren kijken neer
Op die miljoenen mensen
Die maar telkens, altijd weer
Beter en groter wensen
Altijd, altijd doen zij elkander verdriet
Daarom, daarom zien zij de sprookjes ook niet
@klaas,
Bedankt!
Ik wist nog dat het met ‘weet je’ begon.
Van Harry Bordon, een Limburger, staan helaas alleen andere nummers op YouTube, zoals ’t Kapelke:
http://www.youtube.com/watch?v=Lw7EU5RbwmQ
Voerde hij het wel uit? Ik kan het nummer namelijk niet terugvinden in zijn biootjes
http://nl.wikipedia.org/wiki/Harry_Bordon
http://li.wikipedia.org/wiki/Harry_Bordon
Nu had ik gehoopt een filmpje te zien waarop jij gitaar speelt, maar helaas.
Het deuntje zit al vast…
Goed mogelijk dat je in de jaren ’70 Paul Penninkhof en André Bralts deze vertaalde versie hebt horen zingen. Er staat me bij dat die twee (het in Stad wereldberoemde Tragisch Duo) het op hun repertoire hadden.
Zes gitaarboeken … toe maar …
Zelf ben ik nooit verder gekomen dan blokfluit, en zelfs dat was geen succes.
Mooi!
Via je link naar Wikipedia ontdekte ik dat ik talloze pianoboeken van hem heb/moest versleten (Folk Dean).
Dat Weet-je-dat lied is vaak bij ons in de familie gespeeld bij familie-jubileavieringen.
Als kind ken ik het van de radio, gezongen door de Selvera’s. Fragmentje audio staat hier http://www.fonos.nl/winkel/product/de-selveras-toppers-van-toen
Ik zie trouwens dat die eerste tekst die ik van het internet plukte en zoals die blijkbaar door Paul en Andre werd gezongen, niet helemaal correct is. Die van de Selvera’s lijkt me beter. Hier vond ik de complete: http://www.seniorplaza.nl/Liedjes_grootmoederH3sz.htm
Ik herkende het deuntje meteen, maar kon het niet thuisbrengen. Ben nog niet helemaal tevreden met de hier genoemde Nederlandse versies, ik denk aan een mannelijke, landelijk bekende zanger of cabaretier, maar weet niet welke…
@Niklas,
Dat heb ik nou ook.
Ilja Croon… jeugdsentiment. Ik ben ook niet verder gekomen dan boek 5 of 6.
Mijn gitaarleermeester zei: jij hebt de vingers te dik, hou maar gauw op. Meer dan twee boeken ben ik niet doorgekomen. Sneu bleef ik achter:-)
@Marten,
Met die dikke vingers had je natuurlijk uitstekend basgitaar kunnen spelen…