Evenwichtskunstenaars
Geplaatst op: 22 december 2010 Hoort bij: autobio, Geschiedenis 3 reactiesDeze taferelen herinner ik me nog. Als kleine jongen was ik vervuld van bewondering voor deze mannen, die met volle dienbladen op schouderhoogte meeholden met de treinen en hun laatste kopjes koffie altijd nog net op tijd door die opengeklapte bovenramen wisten te krijgen. Nooit viel er een kopje, laat staan een kan of een dienblad. Altijd incasseerden ze zonder mankeren de betaling. Daar maakte ik me wel eens zorgen over, dat ze geen loon naar werken kregen. Dat de trein weg zou rijden voordat iemand zijn dubbeltjes uit de portemonnee had. Of dat iemand expres zou treuzelen met al dat kleingeld. Maar dat gebeurde dus niet, Iedereen stelde deze evenwichtskunstenaars hogelijk op prijs. En niemand deed ze tekort.
Bron van het filmpje: Drents Archief
groninganus 
Inderdaad Harry, een mooie herinnering. Meppel was bekend en beroemd om deze koffiemannen. Daar keek je ook naar uit, zelfs als je geen koffie nam. Later kregen we die karretjes door het gangpad en vervolgens dat ingewikkeld gedoe met die sluizen voor deze karretjes. Een dieptepunt vond ik de koffieverstrekking middels een heetwaterzak die men op de rug droeg en een slangetje waarmee het bekertje met poeder werd gevuld.
Maar Bob Poppen, de laatste wijze van koffie verstrekking moet niet in de verleden tijd geschreven worden, dat is nog de dagelijkse gang van zaken. Het is geen koffie om over naar huis te schrijven, maar ach als je gewend bent allerlei koffie te drinken, lest het de dorst en de verslaving aan het bruine spul prima. Maar lekker is inderdaad anders.
Oh ja, en de galmende roep onder de stationsoverkapping, ik ken ze van Maastricht en Utrecht hoor, daar had je ze ook. En precies, die zorgen of ’t wel goed kwam had ik ook.