Spoetnik was mijn drankje niet
Geplaatst op: 24 december 2010 Hoort bij: autobio, Geschiedenis 5 reactiesMocht je je vervelen, de komende dagen, dan hier een tip: de NOS heeft gister alle jaaroverzichten sinds 1956 online gezet, en wel hier.
Heb net de eerste drie bekeken. Veel is me natuurlijk van achteraf bekend, maar het wereldnieuws drong toch ook wel door in het leven van een peuter en kleuter.
Zo gold 1957 als het jaar van de Sputnik, de allereerste kunstmaan in een baan om de aarde, waarmee de Russen een voorsprong in de ruimte namen op de Amerikanen. Welnu, deze sateliet leende zijn naam aan een kinderdrankje. Volgens de recepten op internet maakte je het door een flinke schep suiker in een glas te deponeren, die te mengen met een scheut koffiemelk, om het glas vervolgens langzaam te vullen met limonadegazeuse of priklimonade. Het effect was dat er flink wat schuim in het glas omhoog kwam. Bij mijn grootouders in Dwingeloo kregen we op familiale hoogtijdagen dit drankje wel voorgezet en wat ik me nog herinner is dat ik er steevast misselijk van werd. Om die reden vond ik het eigenlijk helemaal niet zo lekker. De spoetnik was aan mij niet zo besteed.
In 1958 kwam de hoolahoop in de mode, een ronde plastic buis die je om je middel moest wentelen en met je heupen op gang moest zien te houden zonder je armen te gebruiken. Daar moet ik wat later kennis mee hebben gemaakt. Het was vooral een meisjesding, volgens mij. Ik had er geen en kon het ook niet goed, als ik er eventjes eentje mocht lenen.
groninganus 
Het Spoetnik-drankje herinner ik mij niet, de hoolahoop wel. Dat kan natuurlijk niet anders met vier zusjes.
Spoetnik met rode of gele Exota, vond ik als kind erg lekker… .
Ik kreeg het bij opa en oma (en noemde het altijd ‘sproetik’) En ik vond het lekker! Echt een traktatie. Het glas zag er na leegdrinken overigens walgelijk uit met al die suiker/frisdrank/koffiemelk-resten. Ik zou er nu niet meer aan moeten denken trouwens, brrrrrr….. wat vies.
Wat ik me vooral van spoetnik herinner, is dat het mierzoet was, maar met mate genomen wel lekker.
Ik had me al voorgenomen om binnenkort af en toe eens lekker met de iPad op schoot wat oude Jaaroverzichten te bekijken.
Hu! Ik weet nog hoe bedrogen ik mij voelde, het recept had in de Donald Duck gestaan en er werd daar een mysterieuze borreldende heerlijkheid beloofd maar het was gewoon heel vies. Sindsdien vertrouw ik geen recepten meer.