Zware theologische kettingen
Geplaatst op: 28 september 2012 Hoort bij: Stad toen 6 reactiesIk mocht vanmiddag aanwezig zijn bij het symposiumpje, gehouden ter gelegenheid van het uitkomen van Jonn van Zuthems boek ‘Harde Grond‘. Dat gebeuren vond plaats in de voormalige SNS Bank (nog eerder Nutsspaarbank), aan de Oude Ebbingestraat. Straks trekt in dat stevige bankgebouw de Protestantse Theologische Universiteit, de postacademische predikantenopleiding van de kerken. De verbouwing is op enige afwerking na voltooid, maar de gehoorzaal kon al wel worden gebruikt.
In een tussenruimte, maar ook in de gehoorzaal, hingen deze loeizware, handbrede kettingen, verticaal en strakgespannen tussen zoldering en vloer:
Nog steeds vraag ik me af waarvoor ze vroeger dienden. Mijn eigen gissing: voor de lift. Maar een andere aanwezige dacht dat ze iets te maken hadden met een kluis, en dat klonk ook wel plausibel.
Bij de receptie na afloop van de plechtigheid vergat ik er een mogelijk deskundige over aan te schieten. Inmiddels heb ik tevergeefs gegoogeld en zijn er wat mailtjes uitgegaan om opheldering te krijgen in deze brandende kwestie. Helaas geven degenen die het weten kunnen voorlopig niet thuis. U zult dus, net als ik, enig geduld moeten betrachten.
Het antwoord, 22.50 uur:
De heer Immink, rector van de Protestantse Theologische Universiteit, bericht mij zojuist: “Aan die kettingen zitten loketten vast in het souterrain. Die werden aan de kettingen omhoog gehesen bij de wekelijkse uitbetalingen, heb ik me laten vertellen. We hebben die kettingen laten zitten en ik dacht dat je beneden ook nog iets van de loketten kunt zien.”
Het zat dus toch weer anders dan we dachten. Overigens is in de kelder van het gebouw ook nog de oude bankkluis te zien.
groninganus 
zeer interesant die kettingen
Weer wat geleerd.
Mogelijk voor een paternoster (http://nl.wikipedia.org/wiki/Paternoster_%28lift%29).
Zat je er toch niet ver naast, een loket dat je een verdieping omhoog/omlaag kunt takelen lijkt verdacht veel op een lift.
In de jaren 70 zat de bibliotheek van het rechteninstituut Nijmegen waar ik eerst studeerde en toen werkte in een voormalig bankgebouw. In het sousterrain waren deuren van een meter dik (in mijn herinnering, kan ook best 60 cm geweest zijn), met van die dikke stalen pennen erin die dan weer in holtes in de muur konden vallen. Alleen in mijn tijd stonden die deuren altijd open en werden er niets dan boeken bewaard.
Ik dacht even dat je fietsketting eraf lag … :))