Tante Jurriena

Mijn oud-tante Jurriena Perton (1900-1986) was de op een na jongste en ook de monterste zuster van mijn opa.

Op haar 28-ste trouwde ze met de tien jaar oudere Harm Sprang, het hoofd van de openbare lagere school te Meerland, onder Oostwold, gemeente Midwolda. Eerder was ze zijn huishoudster geweest en ze heeft me wel eens verteld over het aardappelkrabben op een stuk rodoorngrond dat bij de schoolmeesterswoning hoorde.

Kinderen kregen ze niet, en hij stierf onverwacht in 1936. Van zijn begrafenis stond er nog een verslagje in het Nieuwsblad:

MIDWOLDA, 12 Dec. Heden had alhier de teraardebestelling plaats van het stoffelijk overschot van den heer H. Sprong (moet zijn Sprang, HP), in leven hoofd der O.L. School te Meerland. Onder de stoet merkten we op vele collega’s op het onderwijsgebied, verder net dagelijksch bestuur dezer gemeente en vele vrienden en bekenden. Aan het graf werd gesproken door den burgemeester den heer P. Dijkhuis Jr., die de overledene dankte voor het vele dat hij gedaan had betreffende het onderwijs, en hem schetste als een plichtsgetrouw man, hopende dat de weduwe en familie hierin troost mogen vinden. Nadat nog een 2-tal vrienden van den gestorvene een treffend afscheidswoord gesproken hadden, dankte de heer Perton te Emmen, zwager van den overledene, namens de familie voor de betoonde belangstelling. Een zestal kransen dekte de baar.

Die Perton was niet de zwager, maar de schoonvader van Sprang en mijn overgrootvader. Deze was dat jaar net gekapt met zijn schoenmakerij te Finsterwolde en in komen wonen bij zijn dochter in Emmen. Van de gemeente Midwolde kreeg mijn oud-tante Jurriena nog een brief met rouwbeklag.

Of haar mans dood haar erg aangreep, weet ik niet. In elk geval genoot ze sindsdien een vrij ruim weduwenpensioen en heeft dat bijna vijftig jaar volgehouden, want ze is nooit hertrouwd.

Voor zover ik me herinner woonde ze aan de Parklaan in Winschoten, en verhuisde ze enige jaren voor haar dood naar de serviceflat Hoogwatum aan de Kustweg in Delfzijl. Op beide adressen heb ik haar wel eens bezocht. Van haar komen veel van de familieverhalen die ik hier noteerde.

Ze had een erg zonnig karakter, was een naieve optimiste. Maar terwijl in alle overlijdensadvertenties van haar broers en zussen staat dat de Here ze tot Zich nam, ontbrak zo’n frase bij haar. Volgens mij was ze ook niet zo gelovig. Ze had het er nooit over.