* Notaris dankt redders archief, meubels en woning
Geplaatst op: 3 juli 2013 Hoort bij: Geschiedenis 2 reactiesHoogezand den 6 December 1825
Heden namiddag, omstreeks half drie uur, ontdekte ik brand in mijne schuur, welke zeer vermoedelijk ontstaan was door de schoorsteen van de achterkeuken; en, daar de vlammen ook het voorhuis bedreigden, werden alle stukken, het Notarieel betreffende, andere papieren en huismeubelen, in zekerheid gebragt; doch eene schielijk toegebragte hulp, uit deze Gemeente, Sappemeer, Colham en andere omliggende dorpen, deed de zorg voor het voorhuis spoedig verminderen. Evenwel nam de brand in de schuur zoo spoedig toe, dat uit dezelve slechts de paarden en wagens gered konden worden, en de afzonderlijke schuur voor het hoornvee bleef, door haren afstand, mede verschoond. De welneemendste deelneming van alle lieden, die ter mijner hulp waren toegesneld, noopt mij om hun allen mijnen hartelijksten dank openlijk te betuigen, en inzonderheid den Heer Burgemeester dezer Gemeente, die door bestuur, raad en voorbeeld, tot laat in den nacht, de werklieden voorlichtte en aanmoedigde, – den Heeren Brand- en Kwartiermeesters, alsmede aan de Spuitgasten van het Hoogezand en Sappemeer, die door hunne bewezene diensten, reeds te tien uren in den avond, het voorhuis buiten gevaar stelden, en den brand in den schuur meester werden.
Wds. Hora Siccama
Bron: Groninger Courant 9 december 1825.
Wiardus Hora Siccama was notaris te Hoogezand tussen 1811 en 1829. De bedoelde burgemeester moet Cornelis Everts Borst geweest zijn, die tussen 1816 en 1840 deze functie bekleedde.
groninganus 
Wat een, onverlet de tragische inhoud, prachtig stukje proza, en dat in slechts drie zinnen, waarvoor wij, weliswaar, heden ten dage, gedurende schrijfcursussen Nederlandsch, evenwel, een zware onvoldoende zouden bekomen, weegens het oovervloedig gebruik der komma’s, en het mitskaders verwaarlozen des tussentijdsch gebruiks des punten en dienopeenvolgende hoofdletters. Een en ander doet mij sterk denken aan het taalgebruik mijner grote leermeester A.J. van der Aa, alsmede dat mijner vader, gedurende zijne 43-jarige carrière als employée 1 besteller-voorman der Koninklijke Posterijen, Telegrafie en Telephonie, beide belanghebbenden, in het kader van verbale en non-verbale causerische kwaliteiten, tot mijner droefenis, nochthans tot eenen uitstervend rasch behoorend, hetwelk droevig lot beiden ook reeds voor veele jaren her is overkomen, en welk lot, als Hij de tijd daartoe rijp acht, ook ons moogt overkomen.
Ja, ’t leven is kort.