Storm en storm is twee
Geplaatst op: 28 oktober 2013 Hoort bij: autobio, De actuele wereld, Drenthe vrogger 9 reactiesOpvallend aan een berichtje over de doden bij de orkaan van 1972, is niet alleen de dubbeltelling van het enige Havelter slachtoffer – nee, het valt me op dat het meest mannen van in de vijftig zijn. Ze gingen toch op stap, alle waarschuwingen om binnen te blijven ten spijt.
Bij die orkaan van 13 november 1972 viel bij Havelte een heel bos omver. Zeer indrukwekkend was dat. Het betrof een fors dennebos, gelegen in de zogenaamde Homanbossen langs de Van Helomaweg. Dat was op de hoofdroute naar school, zodat je nog jaren aan die storm herinnerd werd.
In mijn herinnering duurde die storm veel langer dan die van vandaag:
groninganus 
Bij ons waaide toen een raam in. Van de woonkamer. Ik kreeg een stuk glas (gelukkig met de platte kant) tegen mijn hoofd. Erg heftig. En in mijn herinnering duurde die storm uren. Veel langer dan vandaag in ieder geval.
Tegenover ons, in het Hoogstraatje kwamen alle dakpannen van een hoog monumentaal pand in één klap naar beneden. Er lag een decimeter puin in de hele straat. Gelukkig liep er niemand onder.
Die storm van 1972 kan ik me niet herinneren. Mijn gedachten gingen vandaag terug naar de zware storm van 1990. Wij zaten die avond in de Lawei bij een voorstelling van Jules Deelder, terwijl de dakplaten van het dak van de schouwburg werden gerukt.
Thuis gekomen ontdekten we dat de kat de kolder in de kop had gekregen tijdens de storm. Hij leek er een steile wandrace van te hebben gemaakt in de woonkamer, bloempotten lagen her en der en hij had zelfs één van de Bose boxen van de muur weten te krijgen …
De novemberstorm van ’72 is onlosmakelijk verbonden met de dennenscheerder: http://www.encyclopediedrenthe.nl/Huizinga,%20Dani%C3%ABl%20%28Daan%29
Ik was in 1972 als dienstplichtig hospik/chauffeur gelegerd in Zuidlaren. ’s Morgens nog op de ploffiets van Hoogezand naar de kazerne en ik had eerst nog niks in de gaten. Pas bij de Groeve werd het me duidelijk door de losgeslagen woonboten in de Hunze en vele takken op de weg. Op het kazerneterrein was het echt niet veilig door de vele dakbedekking die naar beneden kwam en bij uitzondering dus geen appèl. De torenspits van de RK kerk in Sappemeer is toen ook nog naar beneden gekomen. Het hele 44 Painfbat is nog uitgerukt naar Eelde-Paterswolde om te helpen bij het opruimen van de bloemenkassen. Ik heb daar toen ook nog een kamerplant aan overgehouden.
De storm van 1972 duurde in Groningen langer dan die van maandag. Je opmerking over mannen, die toch de straat opgingen (alleen! mannen waren slachtoffer) kwam bij mij als “ervaringsdeskundige” als te hard binnen. In 1972 was het percentage vrouwen ten opzichte van mannen, die buitenshuis werkten, veel lager dan nu. Er was weliswaar ook toen de steeds herhaalde waarschuwing: alleen naar buiten als het noodzakelijk is, maar wanneer is noodzakelijk echt noodzakelijk? Als je baas op je zit te wachten tot je op het werk bent, is dat echt noodzakelijk tijdens noodweer of alleen als je werkgever hand en spandiensten kan verschaffen om de nood door de storm geleden te lenigen? De storm van 1972 begon hier in de nacht en ging door tot ver na de ochtendspits. Opruimwerkzaamheden werden ook door mannen verricht, rond het eigen huis misschien door vrouwen, maar niet op openbaar terrein.Logisch dus dat er toen meer (of alleen maar) mannen slachtoffer werden. Deze maandag waren er ook vrouwen betrokken bij de stormongelukken: de kinderen moeten naar school, er moet naar het werk gereisd worden, gelijk loopt het percentage vrouwen dat getroffen wordt op..
Was al een tijdje niet meer langsgeweest, zag dat je het ook over de storm van 1972 had. Ik ben in mijn oude foto’s gedoken en heb er een log mee gemaakt: http://dwarsbongel.blogspot.nl/2013/10/oude-fotos-en-emmen-de-storm-van-13.html
Ook veel schade in de Emmerdennen toen…
Nu Irma over de Caraïben en Florida raast gaan mijn gedachten terug naar die storm van 1972. Als kersvers student woonde in één van de studentenflats in Selwerd. Ik werd s ochtends wakker door een enorm geraas. Na het openen van de gordijnen zag ik wel dat het flink tekeer ging, het wateroppervlak van de vijver waar ik op uitkeek stond schuin in de vijver en mijn ramen stonden gevaarlijk bol naar binnen.Ik zag meteen de ernst van de situatie in. Toen ik miin kamer verliet vloog het glas eruit met een ravage tot gevolg. Aan de luwe kant van de flat zag ik de dakbedekking van de flat die er haaks op stond door de lucht vliegen. Zelfs een stenen zijmuur van een andere flat begon af te brokkelen. Naar beneden kijkend zag ik een medestudent die niets anders meer kon dan zich vast houden aan een lantarenpaal. Zij werd met moeite terug gesleept naar de hal door een aantal medestudenten. We hoorden dat in de binnenstad de Folkingestraat was afgesloten vanwege rondvliegende dakpannen.Nadat de stom was geluwd was het een ravage, overal dakbedekking, stenen en dakpannen op de straten. In April het jaar erop was het weer raak kan ik mij herinneren maar niet zo erg als november 1972. Nog jaren erna was ik bang voor veel wind.
Om geen echte reden moest ik vanochtend denken aan de storm van 1972 toen ik in Twente op de kleuterschool zat. Ik googelde en kreeg Groninganus als 2e hit te zien. Google kent me veel te goed.
Ik kan me alleen herinneren dat we er ‘s nachts uit mochten en warme chocolademelk kregen, en dat we de volgende ochtend een soort escorte meekregen toen we naar school liepen. (Ja, vroeger liepen we gewoon een kwartiertje naar school.) Wat een ravage had de storm aangericht! We mochten over bomen klimmen, die de volgende dag allemaal al weer waren opgeruimd. Geen spoor was er achtergelaten door de ijverige inwoners van Borne. Ik heb daardoor lang gedacht dat ik het me allemaal maar had verbeeld.