Alle muzikanten speelden Violetta
Geplaatst op: 5 januari 2014 Hoort bij: Muziek, Stad toen 3 reacties“De Kermis
Het jaarlijksche concert
Bij het Hoofdbureau van politie dromden vanmorgen weer de straatmuzikanten en -zangers samen, om hun proeven van bekwaamheid en bewijzen van goed gedrag te leveren. Inspecteur Kraaijenga zwaaide den staf op de hem eigen joviale wijze, terwijl de rechercheurs het druk hadden met het opzoeken van verschillende gegevens. Er waren weer tientallen orgels, vele harmonica-virtuozen, strijkjes van ulteenloopende grootte, zangers enzoovoort. De Volendammers ontbraken niet bij de „test” en tal van andere oude bekenden waren op het appèl, zooals ook Proeme de Raedt, ondanks de ongunstige berichten, die een tijd geleden in omloop waren. Hèt kermislied? Dat is de smeltende melodie van Violetta, die nu overal in de straten weerklinkt…”
Bron van het citaat: Nieuwsblad van het Noorden 14 mei 1938.
En nog een Duitse cover: Hör mein Lied, Violetta.
En tot besluit de Nederlandstalige update die de Belgische zanger en kunstfluiter Bobbejaan Schoepen omstreeks 1960 uitbracht. Volgens degene die die deze versie op YouTube postte, komt de melodie uit Verdi’s opera La Traviata.
groninganus 
Leuk dat voorspelen op het plein voor het politiebureau. Dat zal op zich al een kermis geweest zijn. Even over Violetta. Een bijzondere uitvoering vind ik die van Bruno Majcherrek und die Regento Stars uit de jaren ’50. (Ook bekend van Leila en Oh Donna Clara)
Violetta betekent voor mij De Bevrijding.
Kort na WO 2 hoorde je in Bioscooptheatre Luxor in de Herestraat en Cinema Palace aan de Grote Markt onder andere Violetta voor ‘aanvang der voorstelling’ en tijdens de reclameprojecties (VOOR DEZE RECLAME TELEFONEER ACTIEFILM!). En immer en altoos: kweelde Rina Ketty de tango Montevideo, waarbij ze de klemtoon beurtelings legde op de e van deo en dan weer op de i van vi. Na het zwoele Zarah Leandertijdperk tijdens de Bezetting kon de bioscoopexploitant nu muziek ten gehore brengen van vóór de oorlog. Dat was voorlopig uiteraard bij gebrek aan grammofoonplaten met bevrijdingsrepertoire, als dat van The Andrew Sisters en Glenn Miller.
Violetta en Montevideo vormden een beperkte keuze, eindeloos herhaald, maar voor mij waren het geluids-iconen van de vrijheid.
Ik kan me als klein jongetje de Volendammer muzikanten uit begin jaren 50 nog wel herinneren . Ze speelden o.a. Appeltjes van Oranje,> Als ze genoeg geld hadden opgehaald, werd dit in een cafeetje in de A-kerkstraat omgezet in vloeibare versnaperingen en wel zodanig dat ze niet meer vast ter been verder gingen musiceren.