‘Open brief aan de Nederlandsche Elftalcommissie’
Geplaatst op: 7 januari 2014 Hoort bij: Stad nu 2 reacties
Evert van Linge in zijn glorietijd als voetballer.
Vanmiddag na het werk helemaal sjompes geregend. Maar elk nadeel heb een voordeel, zoals de grote filosoof uit Betondorp het formuleerde, want de natte staat van mijn linnen tasje dwong me ook om dat eindelijk eens uit te mesten. En daarbij kwam o.a. het gedicht tevoorschijn, dat op 12 juni 1919 bij wijze van ingezonden brief in De Sportvriend stond, een gedicht waarvan Henk Scholte me vorig jaar een uitdraai leverde (woarveur hai nogmoals slim bedaankt wordt). Het betreft een in Groninger stadsdialect gestelde nominatie van een Groninger voetballer voor het Nederlands Elftal:
“Nou wie dommee mouten speulen
Hail wied in het Zwedenland
Goa ik joe ’n braifie schrieven
‘k Zet het moar in dizze kraant
‘k Hoop, dat dai deur joe wordt lezen
En joe under d’ oogen komt
Want het zol mie aibalds muien
As dat nait zoo was, verdomd!Moar loat ik nou moar begunnen
Met wat ik joe zeggen wil:
Ik heb heurd, dat je drok zuiken
Noar ’n eerste klasse spil
Doar ken ik joe wel an helpen
Moak joe langer moar nait dik:
Mout je ’n gouje speuler hebben
Neem de spil dan van Be Quick!Wat dai vent nait fien ken koppen
Man, doar is het end van weg!
Wat dai kerel nait ken waarken
Dat is ja meroakel, zeg!
Of hai nou de bal mout speulen
Mit zien kop of mit zien bain,
’t Is hom t zulfde, aaltied loat-ie
Joe wat hail bezunders zain.J’ hebben zulf het kennen maarken,
Zundag in het Stoadion,
Zeg nou zulf moar ais meneeren,
Of dei vent nait speulen kon!
Doarum, heeren, wees verstandig,
En geef mie nou moar mien zin!
Als je ’t elftal straks goan kaizen
Zet d’r dan van Lingen in.”
De briefschrijver, ene Pseusodomicus, pousseerde uiteraard Evert van Linge (1895-1964), een zeer aanvallend ingestelde stopper-spil en dè dragende speler van het gouden Be Quick uit de jaren ’20. Deze Van Linge zou dertien maal in het Nederlands Elftal spelen, wat veel is, in aanmerking genomen dat Oranje destijds nog niet zo bar vaak speelde. Na zijn voetbalcarrière was Van Linge een bekend architect van modernistische architectuur, zoals de flat op de hoek van de Radesingel (1962). Voor meer uitgebreide biografische gegevens verwijs ik naar de Wikipedia en een In Memoriam uit 1964, toen hij plotseling overleed.

Zo, dat tasje heb je dan wel al a bloody long time. 1919 zeg.
Bijzinnetje over het hoofd gezien? (“een gedicht waarvan Henk Scholte me vorig jaar een uitdraai leverde)” 🙂