Topstukken in de kerk van Middelstum

De kerk van Middelstum, hier gezien vanuit het westen, vormde vandaag de hoofdbestemming op mijn Monumentendagrondje:

Een Saenredammetje direct na de entree:

De kerk is bepaald niet een van de oudste Ommelander kerken, ze stamt pas uit de vijftiende eeuw, net als de gewelfschilderingen waar ze befaamd om is. Een ervan is deze zondeval waaruit blijkt dat schoonheidsidealen al net zo vergankelijk zijn als de menselijke schoonheid zelf:

Engel met bazuin:

Christus als rechter bij het Laatste Oordeel:

Nog meer hemelse muziek:

Salvator Mundi:

Epitaaf voor pastoor Egbert Onsta, eveneens vijftiende eeuw:

Van een paar eeuwen later dateert het overdadige houtsnijwerk, dat het jonkersgeslacht Lewe van Middelstum nog meer luister moest bijzetten. Wapen met leeuw en griffioen als schildhouders, gemaakt door Jan de Rijk:

Een andere leeuw:

Topstuk op de afscheiding van kerk en koor:

Detail:

De voorgangers van de Lewes als plaatselijke potentaten waren de Van Ewsums. Dit is de ingang van hun grafkelder op het koor (ca. 1600):

In die die tijd gaven de steenhouwers de memorabele doden van de mannelijke kunne op hun verzoek meestal geharnast weer. Hier niet. De man ligt bloot maar devoot op een soort doodskleed waarvan de uiteinden omhooggehouden worden door nogal atletisch ogende engelen. Eentje raakte zijn gezicht kwijt:

De koster van de kerk is een verzamelaar van theezeefjes en aanverwante artikelen. Hij had er in de zijvleugel een expositie mee ingericht. Klein stilleven:

Verkwikt door het kopje thee van de koster stapten wij de kerkdeur weer uit.