En dan komen de ratten uit hun holen

Ziehier wat Dick Spreeuwers uit Enumatil over mij beweert. Karaktermoord, sommige mensen draaien er hun hand niet voor om.

Inderdaad heb ik helaas één keer met meneer Spreeuwers te maken gehad, En die ene keer was  ook meer dan genoeg, voor ons beide. Jammer genoeg komt S. er nu op terug, ondanks zijn eigen uitdrukkelijke wens om dat niet te doen.

Nu bijna drie jaar geleden, op 20 oktober 2011, vroeg deze meneer Spreeuwers als redacteur van de dorpskrant Enumatil om een aangepaste versie van mijn Unox-verhaal. Dat ontving hij met de bijbehorende afdrukbare foto op 31 oktober d.a.v. Vier dagen later kreeg ik zijn ontvangstbevestiging:

Het stukje is helemaal prima en ik ben er erg blij mee.

Heb alleen mijn eigen naam even weggehaald.

Hartelijk dank voor je moeite en mocht je ooit weer eens iets tegenkomen over Enumatil dan houd ik me van harte aanbevolen

Het tweede zinnetje bevreemdde me, zodat ik hem terugschreef:

Hoezo je eigen naam weggehaald?
Ik had die toch niet in mijn stukje genoemd?

Ook vroeg ik hem alsnog om me een exemplaar van zijn krant te sturen, zodra het nummer uit zou zijn en gaf hem daartoe mijn adres. Ruim een maand later evenwel, had ik nog steeds niets ontvangen. Intussen had ik al wel gehoord dat zijn krant verschenen was en ik stuurde hem daarom een minnelijke herinnering:

Nogmaals een vriendelijk verzoek om een exemlaar van de krant met mijn
foto (en stukje) te sturen naar het adres dat ik je eerder stuurde, en
dat je ook in het onderstaande vinden kunt.

Wat er ook volgde, geen boe of bah van Dick Spreeuwers. Weer drie maanden later, op 3 februari 2012 – u ziet: mijn geduld is nogal groot – stuurde ik hem daarom opnieuw een reminder. En omdat ik intussen uit Enumatil vernomen had dat Spreeuwers wel vaker bij dit soort zaken in gebreke bleef, deed ik dat nu helaas wat minder vriendelijk:

Ik heb nimmer een exemplaar van de dorpskrant mogen ontvangen, waarin
mijn stukje + foto heeft gestaan.

Ik vind dit geen manier van doen. Nu ik tegen iets leuks mbt Enumatil
ben aangelopen, zal ik jou daar ook absoluut niet van in kennis
stellen. Net zomin als ik dat in het vervolg ooit nog ga doen.

Wellicht zal ik ook nog een stukje op mijn weblog wijden aan deze gang
van zaken.

Dat hielp de communicatie weer op gang, want dit keer kwam er nog dezelfde dag antwoord van Spreeuwers. Met veel omhaal van woorden beweerde hij dat hij de krant wèl opgestuurd had:

Omdat ik verder niets meer gehoord of retour ontvangen heb ben ik ervan uit gegaan dat u deze ontvangen hebt.

Misschien had u eerst eens even kunnen informeren of dit wel of niet gebeurd is.

Ik vind uw reactie en dreigement erg vervelend net als het feit dat u de krant kennelijk niet ontvangen hebt.

Een exemplaar zal ik morgen nogmaals aan u sturen naar het adres zoals vermeld in uw eerdere mail.

Deze zou u zaterdag, hooguit volgende week dinsdag in huis moeten hebben.

Zo niet dan verwacht ik bericht van u.

Met een evt. stuk dat u nog zou hebben over Enumatil moet u maar doen wat u wilt.

Ik zal er verder niet op aandringen.

Ik vind de gang van zaken betreurenswaardig en uw negatieve instelling teleurstellen.

Meneer Spreeuwers gaf dus de schuld aan de post. Ik bedankte hem alvast voor zijn krant, maar:

Uw bewering dat u die krant opgestuurd heeft, trek ik in twijfel.
Ik heb hier namelijk totaal geen klachten over de bezorging van de mij
toekomende post.

Ook dat vond hij niet leuk:

U maakt mij dus uit voor leugenaar.

Sommige mensen leggen anderen van alles en nog wat in de mond. Hoewel ik tamelijk moe van deze persoon werd, kon ik er niet onderuit hem nogmaals van repliek te dienen::

Leugenaar is uw woord, en als u dat passend vindt, moet u dat helemaal
zelf weten. In plaats van de gebelgde sinjeur uit te hangen, meneer Spreeuwen, zou
ik als de wiedeweerga maken dat die krant eindelijk eens bij mij in de
bus ligt. Kom uw beloften na, dan heeft u voortaan geen gezeik.

En verder stel geen prijs meer op mails van u.

Aan deze toch overduidelijk uitgesproken wens van mij bliefde meneer geen gehoor te geven:

Die krant krijgt u alhoewel u deze niet verdient na onderstaande.

Zoals deze ook al eerder is verstuurd.

Uw aanmatigende toon is totaal ongepast naar iemand die ter goeder trouw heeft gehandeld.

Het past u niet mij valselijk te beschuldigen omdat u een krant die wel verstuurd is niet heeft ontvangen.

Oorzaak onbekend.

Ik zal mij verder niet verlagen tot uw niveau en niet ingaan op uw taalgebruik.

Daar stel ik mij boven.

Tot graag nooit meer horens.

Vervolgens heb ik zijn eigen uitdrukkelijk uitgesproken wens maar ingewilligd en het er maar bij gelaten. Zoals ik al zei: jammer genoeg komt Spreeuwers er nu op terug. Sommige mensen koesteren nu eenmaal graag hun wrok. Hopelijk worden ze er gelukkig van.