In de bottelarij
Geplaatst op: 23 oktober 2014 Hoort bij: autobio, Stad toen 13 reacties
Onlangs kwam G.W. langs om dit affiche te laten zien. Het is van Woldring & Idema, een bottelarij die van 1908 tot 1991 bestaan heeft, meestentijds in de Brugstraat, waar nu het Noordelijk Scheepvaartmuseum zit.
Eind jaren 70 heb ik als student via een uitzendbureau nog een weekje bij dit bedrijf gewerkt, toen het aan de Struisvogelstraat zat. Dat was vlak voor de kerstdagen, het drukste seizoen voor de bottelarij.
De voorman, Bathoorn, zette me in eerste instantie aan de boerenjongenstafel. Aan die tafel werkten vier man: naast mij een vaste arbeider en twee jonge schoolverlaters. Het werk bleek hier zo slecht nog niet. Een van ons vieren maakte een soort van weckflesje open en plaatste een rubberen ring om de rand van het deksel. De tweede kieperde een afgepaste hoeveelheid rozijnen in het flesje. De derde goot er tot een maatstreepje citroenjenever bij en de vierde sloot het weckflesje weer af. De potjes gingen in kratten en de die verdwenen in een cel waarin de hele handel verhit werd.
De citroenjenever lag opgeslagen in een mobiele tank met een kraantje eraan. Als het jouw beurt was om citroenjenever in de weckflesjes te doen, zette je, om je werkvoorraad aan te vullen, regelmatig een emmer onder dat kraantje. Op de derde dag liet ik dat kraantje stromen. Zo kwam onze hele werkvloer onder de citroenjenever te staan.
Na het dweilen verbande Bathoorn mij naar de lopende band: flessen opzetten. Dat was minder aangenaam. De lopende band werd bediend door iemand die naar verluidt aandelen in de bottelarij had. In elk geval wilde hij het tempo nogal eens opschroeven. De flessen stonden in etages op pallets. Met zoveel mogelijk vingers greep je zoveel mogelijk flessen, die je zo heel mogelijk op de band probeerde te zetten. Afgezien van het gerammel van de flessen op de band gaf de machine die ze vulde een hels kabaal. Af en toe greep je in een kapotte fles op de pallet, Ook op de lopende band wilde er nog wel eens een exemplaar sneuvelen. Als de hele handel werd stilgezet, omdat er iets anders in de flessen moest, had je tijd voor een shaggie.
Naast me aan de band stond een ouwe baas. Aardige kerel die uit dezelfde hoek van Drenthe bleek te komen als ik. Af en toe gebaarde hij dat ik het wat rustiger aan moest doen. Hij werkte er al dertien jaar en vertelde dat in die tijd het personeelsbestand met tweederde was ingekrompen, terwijl de nog resterende medewerkers een dubbele productie haalden. De vermeende aandeelhouder aan het begin van de band had dus geen reden tot klagen.
Achterzijde programmaboekje Tentoonstelling Groningen 1948.
groninganus 
Dit was uit de tijd toen ik nog piepjong was. Wat een enorme nostalgie en herinnering roept dit op bij het zien van de foto’s.
Ik ben in het bezit van een speldje van dit bedrijf, mocht iemand interesse hebben dan hoor ik dat graag. Op mijn site staat nog veel meer mooi nostalgie
http://www.bert-collect.com
Heb er gewerkt…was prachtig toen. Begon er als 14 jarige…mr cipier..Joop de Vries…en alle anderen
Curieus om te zien. De vennoot en directeur van toen Marten Idema was mijn grootvader. Nog curieuzer is dat ik woon in een complex met dezelfde naam ‘Cultura’.
Mooi artikel. Mijn vader was vertegenwoordiger voor dit bedrijf in Zeeland. Ik ging wel eens mee
langs bakkers en kruideniers in de provincie.. De vele verhalen zijn mij altijd bijgebleven.
Wat leuk om dit te lezen. Mijn vader Henk Ekhart heeft vanaf zijn 14e bij Woldringh en Idema gewerkt als onderhoudsmonteur en heftruckchauffeur. Hij is begonnen in de Brugstraat en daarna naar de Paradijsvogelstraat meegegaan. Hij heeft tot de verkoop aan Siebrands in Kampen daar gewerkt en is toen met vervroegd pensioen gegaan. Het was voor mijn vader een geweldige baan en heeft daar met veel plezier gewerkt. Morgen 14 maart wordt hij 88 jaar! Ben benieuwd wie mijn vader heeft gekend.
Ik denk dat hij er toen ook was, ja (ca. 1978). Maar ik kan me helaas geen gezicht voor de geest halen. Ben heel benieuw hoe die man uit Uffelte heette die me op mijn gemak stelde bij de flessenopzetterij. Zou u dat uw vader eens willen vragen?
Ik vraag t hem. Mijn vader heeft nog steeds contact met Berend Seggers. Die heeft er ook al die jaren gewerkt. Ze noemden hem Bé. Hij is 76 jaar. Mattie Blaak was ook een werknemer. Mijn broer Jan en ik hebben vakantiewerk gedaan rond 1978 en hebben oa. boerenjongens gebotteld. Superleuk om te doen. Goede herinneringen aan.
Wat is uw naam?
Zie de auteurspagina (link rechtsboven, de vent hierachter) oftewel
Hallo,
Mijn vader weet niet hoe die man heet.
Groet Diana
Jammer. Toch bedankt!
als iemand interesse heeft: ik heb een karaf in mooie pompoen vorm met vruchtenwijn met brandewijn. 14% Alcoholgehalte en vol. De karaf is puntgaaf. Gelabeld met Woldring & Idema n.v..
Ik heb we interesse en wil haar/hem graag zien