Zo kan je je vergissen…
Geplaatst op: 10 april 2015 Hoort bij: Kunsten 5 reacties
Honden in een berglandschap bij een grotendeels met sneeuw overdekte man. Aquarel, ca. 1850 gemaakt door een lid van de familie De Marees van Swinderen. Collectie RHC Groninger Archieven 552-205.
Van deze aquarel, te vinden in het familiearchief De Marees van Swinderen, dacht ik in eerste instantie dat het een gruwelscène uit de terugtocht van Napoleons leger uit Rusland betrof. Een stilistisch nauw verwant werkje in dezelfde map beeldt namelijk wèl die terugtocht uit, met een Napoleon die, recht voor zich uitkijkend, per arreslee over een ijzige vlakte gesneuvelde mensen en paarden passeert.
Door dat andere plaatje ga je dan denken dat de honden in dit geval het stoffelijk overschot van een gestorven soldaat aanvreten. Kijk je echter beter, dan zie je dat de rechter hond niet toehapt of verscheurt, maar de pols likt van de grotendeels onder de sneeuw liggende man. Bovendien heeft die hond een vaatje om zijn hals. Het is verdorie een Sint-Bernhard, net als die andere hond!
Zo wordt ook de roepende man met zijn opgeheven armen links in beeld begrijpelijk. Er is een lawine geweest, de uitgebeelde scène is een reddingsoperatie ergens in de Alpen. Het voorwerp links naast het hoofd van de man is nu ook te identificeren: het betreft een soort narrenmuts of zotskap. ’s Nachts op de terugweg van een (carnavals)feest werd het slachtoffer door de lawine overvallen.
Mogelijk is het werkje een copie van een schilderij. Mocht iemand dat schilderij kennen, dan hou ik me aanbevolen!
Naschrift 22 mei 2015:
Uit de reactie van de fam. Visser blijkt, dat deze aquarel geïnspireerd is op een werk van Landseer.
groninganus 
Met de recente zwerftocht van een wolf (die overigens vond dat Duitsland boven Groningen gaat) dacht ik bij de eerste blik ook aan een vreetpartij door honden die op het punt stond te beginnen. Maar nee hoor, St, Bernhardhonden compleet met onZwitserse whisky, waarom geen pruimen- of kwetsen “wasser” in die vaatjes gedaan, veel regionaler toch. ie narrenmuts is tot daar aan toe, maar waarom de linker hond zich warmte verschaft met de cape van het lawineslachtoffer, daar krijg ik geen vat op.Misschien was het een “schildersvrijheid” en had het beeld wat kleur nodig, die de hond slechts in bruin kon verschaffen? Tegenwoordig fotoshopt men, vroeger voegden schilders en tekenaars naar believen toe of lieten weg wat hen niet aanstond, ook werd er toen al druk “gecropt”. Reina
Bij het zien van deze aquarel wist ik dat ik dit beeld al eens eerder gezien heb maar dan in de vorm van een schoolplaat.In mijn herrinnering zag het er net zo uit.Het was vlak na de oorlog,dus zo’n kleine 70 jaar geleden. Mijn “harde schijf”is ook niet meer wat het geweest is,maar ik weet nog wel dat de juf er bij vertelde dat st (wij zeiden prins)Bernhardhonden reddingshonden waren en een vaatje rum mee zeulden.Overigens komt mij nog iets uit die tijd op, buiten dit kader, maar in deze dagen wel leuk om te weten.Het was in 1945 en de school was de Rabehauptschool en was net vrij gegeven.Wij leerden schrijven met griffel en lei.Voor ons heel normaal wat het natuurlijk niet was,die dingen waren ver voor de oorlog al afgeschaft.Veel later hoorde ik dat dit kwam door papier gebrek.Een van de onderwijzers wist zich te herrinneren dar ergens op zolder nog van die dingen lagen.Wie wat bewaard heeft wat.
Ik zie dat het woord “schoolplaat “is weggevallen,en daar draaide het nu net om.Sorry
Hoi, dit is geschilderd naar “Alpine Mastiffs Reanimating a Distressed Traveller” van Landseer http://www.wikigallery.org/wiki/painting_201402/Sir-Edwin-Henry-Landseer/Alpine-Mastiffs-Reanimating-a-Distressed-Traveller.
Het portret van de windhond is ook een Landseer origineel: http://en.wikipedia.org/wiki/File:Eos,_A_Favorite_Greyhound_of_Prince_Albert.jpg
Vr gr
Hartelijk dank!
Inderdaad moet de reddingscène een – tamelijk vrije – kopie naar Landseer zijn.