Op de huid van de kloostermop
Geplaatst op: 16 april 2015 Hoort bij: Drenthe 3 reactiesIk ben mijn kloostermop voorzichtig met mijn borstel aan het aaien. De dikste modder gaat eraf. Schokkend feit: hij loopt taps toe. Aan de ene kant is hij minder dik dan aan de andere kant. Een misbaksel? Of moedwillig fabricaat?
Waar ook de vette, zwarte smurrie onmiddellijk op de huid van de kloostermop weg is, komen er allerlei patroontjes tevoorschijn. Vooral deze halfronde indruk met dwarslatjes intrigeert. Riet van het zetveld?:
Daarboven een rond iets – misschien ontstaan tijdens het bakproces. Links ervan ingekraste (?) vierkantjes:
Midden boven – vier rechte, parallelle streepjes. Een telmerk?
Eerder zag ik hier muizenpootjes in, maar nu niet meer:
Zo’n kloostermop is even moeilijk te interpreteren als Mars.
groninganus 
Moet CSI er even bij ?
Zie de reacties bij mijn vorige logje. 🙂
De kant van de baksteen die naar het vuur lag, werd heter en daardoor kleiner en harder. Dat was tot in de eerste helft van de vorige eeuw. De stenen werden gemetseld met de harde kant naar buiten tegen de weersinvloeden. Daardoor was er aan de binnenkant bijna geen voeg meer over. Dat was niet erg, want er werd toch gepleisterd.