Martenshoekster krinkiespijers mochten graag poseren
Geplaatst op: 29 april 2015 Hoort bij: Geschiedenis 4 reacties
Knipseltje uit Het Noorden in Woord en Beeld, de editie van vrijdag 15 oktober 1926. De linker man zit schrijlings op een hondenkar en zal dus wel een kleine negotie hebben gehad. Hij heeft zijn trekhond, een soort van labrador, schijnbaar liefdevol op zijn kar en schoot genomen. Waar de andere twee, veel kleinere hondjes voor dienden is onbekend. Misschien werden ze ingezet tegen ratten, mollen en zo.
Overigens wordt Het Noorden in Woord en Beeld, een populair fotoweekblad dat tussen 1925 en 1938 verscheen, nog opgenomen in de nationale kranten- en tijdfschriftendatabank Delpher. Een poos geleden leende RHC Groninger Archieven haar leggers ter digitalisering uit aan de KB/Delpher – deze zijn inmiddels weer terug.
Op de lijst met aanwinsten waar we ons binnenkort verder over mogen verblijden, staan verder nog diverse krantentitels uit de collectie van het Veenkoloniaal Museum in Veendam, namelijk:
- Veendammer courant: algemeen nieuws‐ en advertentieblad voor het arrondissement Winschoten, 1829‐1905;
- De Nieuwe Veendammer Courant, algemeen Nieuws‐ en advertentieblad voor de Veenkoloniën, 1870‐1920;
- De Noord‐Ooster: algemeen nieuws‐ en advertentieblad, 1903‐1950;
- Dagblad voor de Veenkolonieën en omliggende streken, 1946;
- Het Parool: onafhankelijk dagblad van het Noorden (editie Groningen) 1946.
groninganus 
Wat een prachtfoto van de mannen met een frons. Lang leve Delpher. Wil er graag eens in rondneuzen op zoek naar voorvaderen o.a.
Ik was gisteren in Martenshoek, met mijn vader, op zoek naar het huis van zijn grootmoeder daar. Het huisje was weg (stond bij de RK kerk daar), maar hoorde wel verhalen over het rouwe leven daar, waar de arbeiders in de kroeg betaald kregen, en mijn grootmoeder, die een kruidenierswinkeltje dreef, hun vrouwen maar moest blijven voorschieten om dat er geen geld overbleef.
Kruidenierswinkeltje in Martenshoek, maar bij het woonhuis bij de kerk heet het al Foxham trouwens. Zag net dat dit ooit bij Kolham gehoord heeft, en dus Duurswold was en geen Gorecht. Pas door het Franse bestuur bij Hoogezand gevoegd.
Als dat krinkjespijers zijn, dan was het of zondag (vrije dag) of crisistijd, want ze zijn te jong om daar maar wat rond te hangen op een doordeweekse (= werkdag). Overigens, de meeste mensen met een hondenkar zorgden heel goed voor hun hond, het was immers behalve een metgezel tijdens de lange looptochten, waar je een heel relaas tegen kon houden (dat zuunige wief koopt ook nooit niks), ook een vorm van inkomsten, de hond zorgde net als bij de daklozen nu voor wat extra giften aan oud brood e.d.(kon je thuis ook nog wat aan het mestvarken geven) en bovendien, de foto is in een tijd genomen dat het alleen gehandicapten nog was toegestaan op de kar mee te rijden. Men had toen al een vergunning voor een trekhond nodig. De hondjes zijn beslist zgn. mollenvangers, die ook wel eens – clandestien, want het was stroperij – in een konijnenhol op jacht gingen, de baas kon altijd beweren dat het beestje niet te houden was geweest, zolang hij tenminste niet ergens een dood konijn in zijn spullen had verstopt. Bij ons was een eigenaar van een mollenhond zo gek met zijn beestje, dat hij het na het eten op schoot nam en de gevleugelde woorden sprak: “moet de hond de boas de mond nog even schoon likken?”, dan hoefde er geen lap aan te pas te komen om de soepenbrij af te vegen. Natuurlijk waren er ook hondenbazen uit de hel, maar over het algemeen was men goed voor zijn dieren. Reina (al belde men voor een mus met een gebroken poot in die tijd geen dierenambulance, als die er al geweest zou zijn).