Een uitstapje naar Oost-Friesland

Inmiddels heb ik achterhaald wie de vrouw was van het tweede portret dat ik gister liet zien. Ze komt ook voor op een andere foto:

Aanvankelijk dacht ik dat de man met de baard links mijn betovergrootvader Elzo Perton was, maar toen ik het gezicht vergeleek met diens gezicht op een ander portret, bleek het hem toch niet te zijn. En omdat het echtpaar rechts me ook niet bekend voorkwam, ging de foto voorlopig in het mapje onbekend.

De foto van gister en deze maken samen echter identificatie mogelijk. Achterop bovenstaande foto staat namelijk de naam afgedrukt van “H. Kempen, Loga t. Ostfrsl.” (Oost-Friesland). Eerst riep dat totaal geen herkenning bij me op, maar gisteravond laat in gedachten nog wat verwijlend bij de familie Lindeman, herinnerde ik me opeens dat ik wel eens had horen vertellen dat Aaltjo Lindeman, de broer van mijn grootmoeder, getrouwd was met een Duitse. Daarom hun trouwakte maar eens opgezocht en volgens dat stuk was deze Trientjeline Geiken afkomstig uit Collinghorst: laat dat nou op 10 kilometer afstand liggen van Loga…

Ik neem dus aan dat de man met de baard op bovenstaande foto Siemon Geiken is, de vader van Trientjeline, waarbij de dochter en haar man op bezoek waren toen de fotograaf uit Loga er zijn plaat kwam maken in de boomgaard voor het huis met de vele klimop.

Overigens komt de voornaam Trientjeline niet in Nederland voor. De voornamenbank van het Meertens Instituut zegt dat deze wijst op een “buitenlandse geboorte”. De achternaam Geiken is typisch Oostfries.

Van Trientjeline Geiken (1900-1984) en Aaltjo Lindeman (1896-1979) had mijn moeder ook de rouwbrieven.  Beiden overleden in het bejaardenhuis De Tjamme in Beerta, maar woonden voordien hun hele getrouwde leven in Finsterwolde, waar ze drie dochters kregen, die zich later met hun echtgenoten vestigden in Deventer, Nieuw-Scheemda en Zwijndrecht. Op deze manier is de familie Lindeman uit Finsterwolde verdwenen.

Anders dan de vier zussen van mijn grootvader, die vrijwel altijd op bezoek kwamen met verjaardagen, heb ik Aaltjo en Trientjeline nooit in levende lijve gezien. Althans, ik ben me er niet bewust van. Heb wel eens een oud-tante gevraagd waarom er nooit contact was. Het antwoord was. naar mijn beste onthoud: “Afgunst, jaloezie”. Nader gevraagd naar de reden, bleef deze achterwege. Misschien is er ruzie geweest over een erfenis, dat is immers vaak de reden voor verwijdering.

Mijn grootvader was rijksambtenaar en dan had je het vanwege je vaste tractement en je vakantieregeling vaak wat beter dan andere mensen. Terwijl Aaltjo Lindeman timmerman en aannemer was, als bedrijfsopvolger van zijn vader Fokko Lindeman. Voor de oorlog staat Aaltjo’s naam nog wel eens in de krant bij aanbestedingsberichten, zoals van de gereformeerde kerk en pastorie in Finsterwolde (1934) en van timmerwerk aan het gemeentehuis aldaar (1937). Na de oorlog lijkt dat minder te gebeuren – ging het toen minder met zijn bedrijf? In elk geval mocht hij in zijn vrije tijd graag biljarten bij de lokale sociëteit De Harmonie (later De Nijverheid geheten), die bijeenkwam in café In ’t Holt, tegenover de kerk. Hij won er prijsjes in 1925 en in 1938.

Als het contact om de geschetste reden verbroken was, dan doet de aanwezigheid van de rouwbrieven in de nalatenschap van mijn moeder wel een beetje vreemd aan. Want Aaltjo en zijn vrouw overleden toen mijn grootouders al uit de tijd waren. De brieven moeten dus aan mijn ouders zijn verzonden. Doe je dat nog als er al jaren geen contact meer is geweest vanwge een verstoorde relatie? Blijkbaar was de verwijdering toch niet van dien aard, dat de verwanten in het verre Zuidwest-Drenthe niet meer hoefden worden verwittigd.

Naschrift 31 januari 2023

In het receptie-album, neergelegd bij het huwelijk van mijn ouders (1953) staan ook de handtekeningen van Altjo en een dochter van hem. Het contact moet daarna pas verbroken zijn, asl het verbroken is geweest.