Aurich en Ihlow

Voor het eerst eens mee geweest met een excursie van Stad en Lande. Doel van de tocht was Oost-Friesland, om meer precies te zijn Aurich en Ihlow.

Aurich was ooit het machtscentrum van Oost-Friesland. We werden er in de Ständesaal van de Ostfriesischen Landschaft ontvangen met Assamthee en slingerende zandkoekjes:

Boven de zaaldeur een wapen uit de eerste Pruisische overheersingsperiode (1744-1806) met twee wildemannen als schildhouders:
Heel interessant zijn die grisailles, verwijzend naar economische zaken. Ze doen me denken aan de voorstellingen die je op Oldambtster boerderijen ziet. Maar daarover graag eens in een apart logje.

Uitleg bij de immense portrettengalerij van (bijna) alle vorsten die het tussen 14zoveel en 1918 voor het zeggen hadden in Oostfriesland:

Boven ons een Pruisische adelaar op een verhoogd stuk plafond:

Der alte Fritz met maarschalkstaf en wandelstokje:

Op een plank in een overdadig versierde zijkamer deze vorstelijke slokjes:

Fraai gebrandschilderd glas met heraldische voorstellingen zit er in de vensters van die zijkamer. Berin met mobieltje wil er eigenlijk wel eens uit:

Gevederde vrouw doet aan bodybuilding (harpij in het wapen van de gravenfamilie Cirksena):

Tot de tanden toe gewapende kerel bij de Upstalsboom? (Dit wapen zag je veel):

Weer buiten de deur – boze krijgsman bovenaan het portaal:

Onderweg – gebeeldhouwd reliëf boven de ingang van gemeentelijke spaarbank wijst op ‘Wie wat bewaart heeft wat’:

In het halletje van deze spaarbank voornamelijk tegels van kinderspelen:

Straatbeeld in Aurich:

Lambertikerk – altaarretabel, waarschijnlijk rond 1500 gemaakt in een Antwerps atelier, afkomstig van het klooster in Ihlow:

Kruisgang. Let even op die soldaat links, die Christus nog even een geniepige schop in zijn dij geeft:

Aan de achterkant van het retabel deze voorstelling van het laatste avondmaal, waarop de Christusfiguur zijn makkers, die meest weinig oog voor hem hebben, tot stilte probeert  te manen:

Exuberant uithangteken met meerdere maanstanden:

Het plaatselijke persbolwerk:

Laan door het langgerekte stadskerkhof:

Ernaast deze Jugendstil?-Fortuna:

De Cirksema’s waren in de vijftiende eeuw de bovenliggende hoofdelingen. Tot ze in 1744 uitstierven wegens iets te veel inteelt, heersten ze als graven over Oostfriesland. In 1880 werden hun graven in de Lambertikerk geruimd, maar kreeg hun gebeente een nieuw onderkomen in een mausoleum dat vormgegeven is als een romaanse kapel. De dames en heren liggen er in rijkversierde tinnen kisten:

Christusfiguur op zo’n kist

Ooit de vorstelijke paardenstallen, nu een onderkomen van ambtenarij:

Vijftien kilometer van Aurich ligt Ihlow, waar de fundamenten van een cisterciënzer kloosterkerk zijn teruggevonden, en waar een staketsel een beeld oproept van die kerk:

En dit is nog maar een deel:

In een kelder het echte werk, de opgegraven stiepen die de kerkpilaren droegen  en andere, lichtere fundamenten:

Op de bosweg terug een vertaling van passages uit de ’17 Keuren en 24 Landrechten‘, de kern van het gemeenschappelijke Oudfriese recht:

Bij de parkeerplaats met de bus even gekeken hoe de zo’n meiboom er van onderen uitzag – welnu, als een kleurrijk vredesteken:

Ik ga nog wel eens vaker mee met Stad en Lande, dunkt me.