Geopolitiek toneelstuk
Geplaatst op: 12 november 2016 Hoort bij: autobio 9 reacties
James Gillray, ‘De Plumpudding in gevaar’ (1805).
Soms heb je dat, dan komen ouwe herinneringen boven doordat ze dankzij iets actueels op gang geholpen worden.
Het was midden jaren zestig, ik zat in de vijfde of zesde klas van de lagere school en was bevriend met Frits Weiland, wiens vader directeur was van Volkshogeschool Overcinge, even buiten ons dorp.
Frits zijn moeder had bedacht dat het leuk zou zijn om met een heel stel kinderen van onze leeftijd een toneelstuk op te voeren, dat over een kouwe oorlogsachtige toestand ging. Je had een soort van Amerika in dat stuk en ook een soort van Rusland, beide met potentaat-achtige presidenten, die moesten zien om te gaan met allerlei kleinere staten. Eind van het stuk was dat de Rus en de Amerikaan de aardbol onder elkaar wilden gaan verdelen, waarbij ze met een mes een globe te lijf zouden gaan. Die globe bleek een luchtballon en zo klapte het hele zaakje uit elkaar. Slotakkoord, gordijn dicht en applaus.
De ovatie bleef uit. Anders dan Frits zijn moeder had gedacht, bleken veel van onze leeftijdsgenootjes toch niet uit het rechte toneelspelershout gesneden , c.q. er na enkele sessies niet veel meer aan te vinden. Ambitie slinkt nogal eens bij repetitie. Zo moesten Frits, die oorspronkelijk alleen Amerika hoefde te spelen en ik, die Rusland zou gaan doen, steeds meer bijrollen op zich nemen. Dat viel niet vol te houden, zag ook Frits zijn moeder. Zij besloot het hele geopolitieke wereldspel af te blazen.
Hoe het toneelstuk heette, weet ik helaas niet meer. Het officieel aangeschafte tekstboekje zat in een oranje kaftje met – dacht ik – een zwartwit getekende globe met lijntjes voor lengte en breedtegraden als beeldmerk. Ik heb het nog tijdenlang bewaard, tot mijn moeder het weer eens tijd vond om de boel op te ruimen.
groninganus 
Ach ja, die goedwillende geëngageerde moeders! Ik denk dat de kinderen geen blaam trof, het was waarschijnlijk gewoon geen leuk toneelstuk. Laat de kinderen er op los fantaseren en plak alle verzinsels aan elkaar, ik heb op die manier als ‘musicalmoeder’ prachtige dingen zien ontstaan.
Mooi verhaal en mooie kaart. Die rechter meneer is denk ik Napoleon? Wie is die linker meneer dan?
William Pitt, eerste minister van het Verenigd Koninkrijk.
Afgezien van de leuke anecdote heeft een ieder die in staat is om dit te lezen het beschik over een computer en dus Internet.
Ook ik kon dus vliegensvlug even opzoeken wat er hier aan de hand was en wie de spelers waren. Pitt en Napoleon vechten in rond 1805 over de verdeling van de wereld.
De reden waarom de Plumb pudding foutief gespeld was ( met een B) is niet duidelijk op te maken uit de originele beschrijving..Misschien gewoon een spellings fout, of ‘de volksmond’ of misschien zelfs een woordspeling die ons boven de pet gaat 🙂 ( plumb is loodrecht)
Dank beiden.
Een plumb is een schietlood. Het wordt uitsluitend als zelfstandig naamwoord gebruikt. Maar er zijn er meer die zich er over verwonderd hebben:
http://wordsallaround.blogspot.nl/2012/08/plumb-puddings-or-plum-puddings.html
Ja, plumb is Engels voor schietlood. Maar het is ook een werkwoord voor iets recht te hangen, bv een deur, kozijn of schilderij.( to plumb).
Zelfs als bijvoeglijk naamwoord, plumb crazy…..( hardstikke gek).
Je hebt volstrekt gelijk. Ik vergat op de site van Merriam Webster voorbij de reclame te kijken 😉
Arme mevrouw Weiland. Ze had het zich zo geweldig voorgesteld. Werken die %$#$# kinderen niet mee. 🙂