Schaatsdrama in Bellingwolde
Geplaatst op: 4 februari 2017 Hoort bij: Geschiedenis 6 reacties“Bellingwolde (prov. Groningen), den 24 Januarij.
Als eene ontzettende gedachtenis aan het thans voorbij gaande vriesweder blijft ons overig dat dezen morgen uit het ijs der Westerwoldsche-Aa, achter dit dorp, zijn opgehaald drie vóór eenige dagen, aldaar gelijktijdig verdronken personen; zijnde een daglooner Geerd Friederichs van Lang, oud 38 jaren benevens 2 zijner zonen van 15 en 13 jaren, die vrijdag laatstleden, ter beoefening van hunne schamele broodwinning, met schaatsen en schuifsleeden hunne woning te Nieuw – Beerta hadden verlaten, en thans in dezelve, tot een onder rouw en behoefte zwijgend huisgezin, nu bestaande uit de weduwe met 3 nog jongere kinderen, dood terug gebragt zijn.”
Bron: Staatscourant 30 januari 1826.

Dit is zeker een verschrikkelijk drama.
15-2-1828: opgehaald uit het water van onder het ijs bij De Broeken in Haren: Willem Kamps, 17 jaar e anderen. Jongelui uit Onnen en Noordlaren hadden van hun werkgevers/boeren toestemming om op de schaats naar Groningen stad te gaan, Ze keerden in de schemering terug, toen dicht bij hun woonplaats een aantal in een wak reed, Enkelen werden gered, de rest werd in de uren daarna dood uit het water gehaald. Ja, ook een verschrikkelijk drama, voor de drenkelingen die gered werden, voor hen die stierven, voor hun families en voor hun werkgevers, die ook nog eens het drama van zonder personeel te zitten moesten verwerken, want ja, na het eerste verdriet kwam de praktijk wel om de hoek kijken, wie gaat hun werk doen. Minder bekend dan het schaatsdrama bij Eelde (een dokter, een opa en 2 kleine kinderen), maar ook in de BS terug te vinden van Haren. Willem Kamps was kind van een van mijn voorvaderen, Ik wordt altijd kwaad en verdrietig als schaatsgekken op meren en rivieren gaan schaatsen, terwijl de ijsbanen nog niet eens open kunnen, omdat de ijslaag niet dik genoeg is.Reina
Zie:
Door het ijs zakken en verdrinken was ook regelmatig een thema in de christelijke kinderboeken die ik veel las in de jaren 50. Die angst is mij mijn hele leven bijgebleven!
Even afgezien van de trieste gebeurtenis. Was het gebruikelijk destijds om zulke lange zinnen te maken in de krantenberichten?
Nee, dat is heel verschillend. Denk dat het in zo’n geval van de lokale correspondent afhangt. Soms is dat een schoolmeesters, soms een notabele met een teveel aan vrije tijd.