Hazen bij de Woudrustlaan

In een groen, groen, groen, groen kruidenrijk weiland, daar graasden twee haasjes:

Heel parmant:

(Vort met dat liedje.) De ene haas ging er vandoor, en de ander – het mannetje? – bleef over en liet zich zelfs van nog wat dichterbij kieken:

Het gras hier was hem te machtig, daar kon hij node afscheid van nemen:

Maar op zeker moment rende ook hij weg, het hoekje om:

Ik fietste eerst een eind verder en keerde toen terug. De haas zat opnieuw vlakbij de weg, waande zich veilig achter een gordijn van riet en was zich aan het poetsen, misschien had hij last van ongedierte:

Hij ging er even voor zitten. Eerst maar eens zijn portret van opzij:

En dan het klapstuk van de sessie, zijn portret van voren: