In en om de kerk van Thesinge
Geplaatst op: 20 augustus 2017 Hoort bij: Ommelanden 6 reactiesBen gister in Thesinge ook nog bij en in de kerk wezen kijken.
Variant op de zwaan van gister:
In het lijkenhuisje naast de kerk liggen fragmenten van sarcofaagdeksels uit de twaalfde eeuw, gemaakt in het Rijnland, met primitief-romaanse motieven. De onderliggende sarcofagen waren niet aangetroffen bij de opgraving. Conclusie: ze werden eeuwen later hergebruikt als grafdeksels op het kerkhofje van het goeddeels verdwenen veendorp Steerwolde/Stuirwold:
Op het kerkhof ook iets zeldzaams – de beschilderde houten grafpaal van de dagloner Kornelis van Eerden en diens vrouw uit 1892. Het kan haast niet anders of dat ding moet een aantal jaren geleden gerestaureerd zijn:
Aan de achterkant begint het helaas (alweer) te rotten:
Gezicht op het kerkje vanaf het kerkhof – het rechter deel is het koor van een middeleeuwse kloosterkerk, het linker is in de zeventiende eeuw aangebouwd:
Dat middeleeuwse koor:
Het deel uit de zeventiende eeuw – soberheid troef, al lijken de zuilen onder het orgel van marmer (kunnen ook gemarmerd zijn):
Hergebruik van grafstenen is niet alleen iets van de Middeleeuwen, zo blijkt in Thesinge. Onder de grafsteen uit 1664 van Claes Drews Stuirwolt, werd nog in 1825 Trientje Gerrits Elema bijgezet. Begraven worden in de kerk, een privilege voor de absolute bovenlaag van het dorp, was toen al niet meer zo in de mode. Ik denk dat Trientje hier de laatst begravene was:
Net als Anna Cnol in Westerwijtwerd voerde Claes Stuirwold een wapen met een edelhert dat uit een bos tevoorschijn springt (naar Psalm 42?):
Een beetje strenge herenbank zonder tierelantijnen – die kandelaars zijn een overbodige toevoeging, want er werden bij donker eeuwenlang geen diensten gehouden:
Kluisje voor het builgeld?
Nog een keer over het kerkhof – strijklicht valt over de achtermuur van de kerk:
groninganus 
Meestal werd er op hout gemarmerd in die tijd, want er was geen geld voor echt marmer, dat dus van ver moest komen. Er waren vakschilders die daar ontzettend goed in waren. Vaak kom je er alleen maar achter als je met je wijsvingerknokkel op zo’n zuil knokkelt. Dan kun je het wel horen. Ik bewonder dit vakwerk altijd hevig.
Ik heb een schilder gekend, die dat nog kon, marmeren: http://www.dekrantvantoen.nl/vw/article.do?v2=true&id=DVHN-20050409-GS01009006&vw=org&lm=feiko%2Cgroen
Twaalf jaar geleden alweer, dat hij overleed. Maar hij moet het nog na de oorlog hebben geleerd.
Bij de foto van de Stedumermaar, krijg ik de neiging om even om het bochtje te kijken wat er dan te zien is, weer mooie foto’s
Marmeren wordt nog steeds geleerd. Zag een paar jaar geleden op de open Monumentendag in een Jugendstil pand aan een van de singels een tentoonstelling en demonstratie van restauratieschilderwerk. Ook in De Biotoop zit zo’n soort bedrijfje.
Op houten – gerestaureerde – grafpaal: in Peize oude begraafplaats ingang direct linksaf, laatste graf van die rij staat een nieuwe grafpaal/zerk. Ik weet dit, omdat de achter?kleinzoon in Eelde dit vertelde, mijn overgrootmoeder ligt – zonder zerk . maar bedekt met gras, naast haar, de twee vrouwen hebben elkaar gekend. Overgrootmoeder overleed in 1918, met alle Spaanse griepslachtoffers en een wereldoorlog, die nog gaande was, niet een echt goed jaar qua grafzerken om te overlijden, bovendien behoorde ze tot de armere klasse.
Die kandelaars waren niet helemaal overbodig, trouwens, wat denk je van mooi winter of zomerweer en dan, tijdens de kerkdienst, een hele reeks wolken voor de zon, dan kon het voor verwende bovenklasse ogen wel eens verdraaid duuster wezen in kerk, en, als je wat was, dan moest je dat ook laten zien, toch? Reina
Mede voor Attie, dat heb ik nou ook, ik wil altijd verder kijken dan het “bochie”, betrap me er zelfs wel eens op als ik TV kijk, hm, slietaosie van t verstaand? Marmeren en andere schildertechnieken, ook die verdwijnen als sneeuw voor de zon akls er geen cursussen in worden gegeven, we moeten de oude vaklui koesteren, het gemamrmerde hout is tenminste niet zo vergakelijk als de spullen uit bv, het Zweedse warenhuis, bestemd om bij een nieuwe modetrend weggegooid te worden, anders verdient de blauw/gele (en zijn consorten) niet genoeg.Reina