Ommetje Nienoord
Geplaatst op: 1 september 2017 Hoort bij: Onlanden, Westerkwartier 5 reactiesOnlander slenk:
Bij Sandebuur, op de zuidoostelijke dijk van het Leekstermeer, stonden twee kramen, een groep mensen, een dixi en een batterij schildersezels. Verderop twee busjes voor personenvervoer die over de dijk waren gekomen. Het is hier natuurgebied, volgens de bordjes staat Staatsbosbeheer hier geen fietsers toe, laat staan gemotoriseerd vervoer. Door het georganiseerde karakter van het gebeuren op de dijk leek het er echter op dat Staatsbosheer hiervoor vergunning verleend heeft. Heb het niet nagevraagd, daarvoor had ik onder het schrikdraad door moeten kruipen en dat was me iets teveel moeite:
Tussen Sandebuur en Leek een ophangmethode voor boerenhekken die ik niet eerder zag:
Achter het hek lagen twee voedertroggen omgekeerd in een plas. Doet een boer zoiets?
In Museum Nienoord de tentoonstelling over Anna van Ewsum en haar tijd bekeken. Je weet dat alles heel goedkoop moet en dan is het best een aardige tentoonstelling, met een paar verrassingen. Zoals een barokke beestenslede – hierbij zat ik me echter wel te ergeren aan de omgeving. Als je zo’n topstuk hebt, zet die dan mooi in het licht tegen een effen donkere achtergrond:
Omdat de tweede man van Anna van Ewsum ook nog een plekkie moest hebben in haar beroemde grafmonument, gemaakt door Rombout Verhulst, moest deze engel, nu van het Groninger Museum, het veld ruimen. Een afgevallen engel dus:
Deze Heer van Vredewold bleek bij opening van de grafkelder onder dat monument volkomen gepulveriseerd. Zijn allongepruik van origineel peruviaans berenhaar bleek echter onaangetast door de tand des tijds. Er was al eens een lokje afgesneden door iemand die vast dacht dat dat het ’s mans echte haar was:
Fraai doosje van draadwerk:
De kerk van Midwolde:, waar dat grafmonument van Anna en haar kerels staat:
Op een brug over het Lettelberterdiep waren een moeder en zoon bezig een mat uit te kloppen. Dat wil zeggen: zij drukte de mat op de brugleuning vast en hij bediende de mattenklopper. Handig zo’n brug!
Bij Den Horn: de eerste zilverreiger sinds een hele tijd:
Andere kant Den Horn – assortiment pompoenen:
groninganus 
Zit veel lekkers en gezonds in die mooie pompoenen. Kleine, vreemd gevormde kalebassen niet zo zeer.
Het engeltje kijkt echt boos. 🙂 Zijn de pompoenen en kalebassen dit jaar niet idioot vroeg. Ik zie hier al zeker vier weken kraampjes langs de weg met die dingen.
Als je goed kijkt zie je dat dit engeltje niet zo vrolijk is. Dat kan goed, want hij heeft heel wat meegemaakt.
Eerst werd hij, met zijn broertje (zusje?) op het graf gezet van Carel Hieronymus, die was pas 31 toen hij dood ging. Carel was de echtgenoot van Anna van Ewsum, zij gaf opdracht voor het grafmonument.
Toen is ze nog eens getrouwd -met George Wilhelm. Toen die stierf moest hij dus ook bij het monument. Op de plaats van het ene engeltje. Die werd zomaar, hups, weggehaald. Want een nieuw beeld was weer zo’n gedoe, dacht Anna misschien.
Dat gebeurde allemaal in 1709.
Handige ophangmethode voor ’n landhek! Lijkt me dat het minder snel scheefzakt. Zelf gooi ik wel voerbakken om (maar niet in een plas vanzelf) anders komen ze vol regenwater waar weer muggelarven in kunnen leven.
Totaal niet aan gedacht. Dat zal het zijn. De plas kan pas later zijn ontstaan.
Verderop langs de route lag ook een bak om. Dacht even dat er vandalen aan het werk waren geweest.