In gesprek met de nu heilig verklaarde Pieter Smit, burgemeester van het Oldambt
Geplaatst op: 11 april 2018 Hoort bij: De actuele wereld 4 reacties
Seismische risicokaart 2016. Bron: KNMI.
De discussie ging over politieke aandacht en de verdeling daarvan. Aanleiding was dat Lodewijk Asscher, destijds nog minister van sociale zaken en werkgelegenheid, een bezoek bracht aan het zwaarst getroffen deel van het Groninger aardbevingsgebied. Hier keek Asscher bij een verzakte boerderij in Bedum, bij te versterken woningen in Appingedam en bij een school in Loppersum. Ook tekende hij een intentieverklaring over aardbevingsbestendige (ver)bouw, zoals bekend het meest urgent in deze omgeving. De gister plotseling overleden Pieter Smit klaagde op Twitter dat zijn gemeente bij die gelegenheid geen ministeriële aandacht kreeg, iets wat mij irriteerde:
groninganus 
Smit had m.i. gelijk. Jouw stelling is dat je niet mag klagen over mijnbouwschade omdat in Syrië veel ergere dingen gebeuren. Het kleinere leed negeren omjdat elders groter leed is. Onzin.
Smit klaagde niet over mijnbouwschade, maar over een gebrek aan aandacht voor zijn gemeente. Als de aandacht van de minister over het hele gebied uitgesmeerd zou moeten worden, wordt die aandacht erg dun voor de kern van het aardbevingsgebied. Eerst de urgentste gebied, daarna mogen de anderen later aansluiten. Dat was mijn punt.
Volgens mij had Perton wel degelijk een punt. De insteek van Asscher was volgens mij om kennis te nemen van de gevolgen van de aardbevingen en niét ‘kennis nemen van hoe de aardbevingen in de verschillen de Groningse regio’s uitpakten.’ Logisch en meest effectief dus dat Asscher het zwaarst getroffen deel van de provincie bezocht. Een bezoek aan het Oldambt zou dus niets toegevoegd hebben voor Asscher. In dat licht was de klaagzang van Smit minder gepast en leidde het alleen maar onnodig af van de intentie van het bezoek van Asscher.
De clou zat volgens mij in het woordje ‘wederom’, dat in deze situatie i.d.d. misplaatst was. Smit had natuurlijk moeten twitteren; ‘nu tijd om ook naar de schade in Oldambt te kijken’.
Tja, en die heiligverklaring: dode populisten kunnen nog minder verkeerd doen dan levende populisten. En het Oldambt heeft – heel apart- een eeuwenlange traditie van zulke heiligverklaringen. Ik vind het wel zorgelijk dat het gebrek aan kritisch vermogen in de hedendaagse Oldambtster dorpspolitiek hierdoor uitvergroot lijkt te worden.
Verder niks ten nadele van Smit. Hij had ondanks een zekere ijdelheid ook een sterke kant: hij bleef met iedereen in gesprek en gaf veel gewone mensen het gevoel dat ze gezien werden.