Naar de Paradijssluis
Geplaatst op: 12 juli 2020 Hoort bij: Drenthe 9 reactiesDonald Duck op het fietsstuur van een medepassagier:
Nam zelf mijn fiets niet mee, omdat ik in Meppel bij het station wel een fiets kon huren, dacht ik. Was niet zo, de zaak bleek dicht op zondag en dus ging ik maar lopen. Langs de Wilhelminastraat bijvoorbeeld:
Openlucht-artiest voor schouwburg Ogterop:
Uithangbord in de Hoofdstraat met het wapen van Meppel en een schilderspalet:
Christo’s laatste, onvoltooid gebleven project:
Engeltje, zo te zien van eind zeventiende, begin achttiende eeuw, hoog op een trapgevel in de Hoofdstraat:
Jugendstil-ornament, nog steeds in de Hoofdstraat, die om 10 uur vanochtend ontstellend rustig was:
Kruisstraat met Chinese lampions:
Vanaf het Noordeinde – agro-industrieel complex met Amerikaanse allure:
Op de wal van de Hoofdvaart dit paardensportwagentje, dat langzamerhand overwoekerd raakt:
Voorheen scheepswerf Worst:
Nu met doorzonloods:
Het eerste doel van de reis – de Paradijsschut, waarover ik een verhaal schrijf:
Vlak erbij ligt de Kikkerij, in de achttiende eeuw een herberg, inmiddels een camping aan het water:
De Paradijssluis – volgens de sluiswachter vandaag met een verval van 2 meter:
Dan wil ’t wel broezen:
groninganus 
Mooi die kleur weerspiegeling van De Donald. Ik denk dat je al wandelend meer hebt gezien dan zou je gefietst hebben. Heel mooie hoekjes. Die ‘Amerikaanse allure’ doet me denken aan jaren geleden toen een kennis eens een brief schreef ( nog geen post codes) en het adresseerde naar Maple. Gelukkig stond er ‘Holland’ bij (dat mocht toen nog 🙂 dus het kwam best goed op bestemming aan.
Het duurde even voor het kwartje bij mij viel. Ik prakkizeerde nog “Wat bedoelt ze hier nu mee? We hebben toch geen plaatsnaam Maple in ons land?”, maar het betreft dus Meppel… 🙂 Nederlanders konden er zelf ook wat van hoor, om soms binnen slechts enkele jaren tijd hun/een plaatsnaam op vele manieren te spellen (en dat de postbode dan maar weer moest raden wat er bedoeld werd). T/m de 19e eeuw werden niet alleen familienamen maar ook veel plaatsnamen opgeschreven zoals ze klonken, en dat kon qua spelling nogal verschillen. De recordhouder die ik tot nu toe ben tegengekomen is Kockengen, met door een pastoor nota bene, een van de weinigen in die tijd die kon schrijven, in de 18e eeuw binnen 5 jaar tijd 9 verschillende spellingen van deze plaatsnaam in een doopregister! Zie https://www.plaatsengids.nl/kockengen#naam
Ja, de fout van mijn kennis was begrijpelijk daar wij in Canada wonen waar de Maple Leaf ons vooraan op de tong ligt, en dus een vergeefbare fout. En dat die postbode destijds misschien namen graag fonetisch uitsprak en/of een puzzelaar was vandaar Maple, meepel, Meppel ? 🙂
Ah, vandaar! Ja dan is het begrijpelijk.
Een van de stellingen van Perton luidt: hoe langzamer je gaat, hoe meer je ziet.
Met de fiets sta je minder gauw bij iets stil, dan als je loopt en met de auto is dat al helemaal zo. Het stoppen kost dan te veel tijd en moeite.
We weten inmiddels middels je fietsverslagen dat je ten opzichte van de doorsnee burger over een fenomenale conditie beschikt, en in een middag rustig heel Groningen doorfietst, maar hier dacht ik bij de foto van de kalkovens even: Harry zal toch niet helemaal van Meppel naar Dieverbrug zijn gelopen? Want daar staan immers dergelijke kalkovens.
Gezien de volgorde van de reportage hierboven leek eerst naar Dieverbrug en dan weer naar Meppel voor de Paradijssluis toch ook niet heel logisch. Dus maar even geGoogled, en Meppel blijkt dus ook in het trotse bezit van een complex kalkovens, herbestemd tot een restaurant met de naam, hoe kan het ook anders, De Kalkoven. 🙂 Dus dank voor de impliciete tip, want ik had deze kalkovens nog niet eerder gespot.
Ik denk dat heel wat jongere automobilisten ze ook nog nooit gezien hebben. Vroeger was dit de gewone weg van Havelte naar Meppel vv. Tegenwoordig rijdt men tussen de Pijlebrug en Meppel met de auto langs de snelweg. Dan kom je aan de andere kant van Meppel uit.
Dank voor de veheldering.
Weer mooie foto’s