De baten van celstraf

In een vergelijking tussen de criminele loopbanen van Al Capone en Willem Holleeder zegt de criminoloog en socioloog Klaas de Graaf vandaag in het papieren DvhN (pag. 2):

“Na zijn vrijlating uit de gevangenis in 1991 zette Willem H. zijn criminele carriëre weer voort, waarmee voor de zoveelste keer werd bewezen dat het een illusie is te denken dat lange straffen zinvol zijn”

Lange straffen zijn inderdaad niet zinvol als je alleen maar let op welzijn en verbeterbaarheid van de crimineel. Maar als meneer H. in de jaren tachtig definitief van de straat was gehaald, zou dat waarschijnlijk wel meerdere mensenlevens hebben gespaard. En de samenleving een boel angst, ophef en kosten hebben gescheeld. Het is maar wat men wil.

“De” Pyromaan van Grootegast

Gisteravond braken er drie branden uit in het centrum van Kornhorn, tussen ongeveer 00.00 en 1.50 uur, dus in een tijdsbestek van minder dan twee uur. De afgelopen week waren er vier branden binnen een uur in het centrum van Grootegast. En in Lutjegast waren er het afgelopen jaar wat losse branden. Alledrie deze dorpen liggen in de gemeente Grootegast.

De site 112Groningen legt een verband tussen de branden en spreekt van “de” pyromaan. Nu is pyromanie aanstekelijk, Het zouden er ook meerdere kunnen zijn. Maar als we er puur voor het gemak van uitgaan dat het er één is, dan zal het de politie hopelijk zijn opgevallen, dat deze brandstichter het dorp Doezum tot nu toe oversloeg. En dat vrij grote buitengebied van de gemeente Grootegast tot nu toe verschoond bleef.

Hopelijk kijken ze bij de politie ook niet naar de Wikipedia voor een daderprofiel. Een psycholoog van het Pieter Baancentrum heeft dat profiel al eens veel beter geschetst:

• Man, 20 tot 35 jaar oud
• Binnenvetter met lage zelfwaardering en weinig sociale contacten
• Slaat vaak toe na flink innemen, als de kroeg dicht is gegaan, op weg naar huis
• Gaat het eigenlijk om de aandacht die hij tekort kwam
• Wil graag gevonden worden en laat daarom een handtekening na

In dit geval speelt de veronderstelde enkelvoudige dader erg hoog spel met een serie brandstichtingen in een kort tijdsbestek in een dorpskern. Mogelijk wil hij een andere pyromaan overtreffen.

Ooievaarsnieuws uit Roderwolde

“…van de in totaal 7 jongen in drie nesten is er nog maar één in leven op het nest bij het Molenend.”

Bron: De Wolmer, juni 2009, pag. 20.

Stempotloodpuntenbreker

Electronisch stemmen mocht niet meer,
omwille van allerlei gevaren.
Maar nu we stemmen met rood potlood weer,
heeft dat net zo goed bezwaren!

(Ik zag het bericht vandaag pas, neem aan dat de man niet op de buis is geweest.)

Flapdrol = baltringue, couille molle

Van de week schold Jan Marijnissen minister Bert Koenders van buitenlandse zaken uit voor flapdrol. Het floepte er zo maar uit, aldus de SP-man. Eurocommissaris Neelie Kroes verklaarde in de uitzending van Nova dat zij een dergelijk onparlementair taalgebruik in het Europees Parlement nog nimmer had gehoord. Zij weet dit aan de taalbarrière:

“Zij wist ook zo snel niet wat het Franse woord voor flapdrol is.”

Gelkinghe wist het ook niet, vond dit toch wel een taalkundige tekortkoming en vroeg daarom in het café der Franse Hollanders  wat flapdrol in het Frans is. Prompt volgden er antwoorden. Krek kwam op de proppen met ‘baltringue‘ en Peter van het  Hurktoilet met ‘couille molle‘.

Inderdaad blijkt een baltringue iemand die niet serieus te nemen is en waarop men niet kan rekenen, terwijl couille molle zoveel wil zeggen dat bij iemand de ballen nog moeten indalen..

Waarvan acte. Opdat wij niet in onwetendheid tenonder gaan.

Ontregelde bordjes

Bij Ernstheem – je moet je ook nooit door zo’n bord laten afleiden:

Jacobstraat, Oosterpoort in stad – rechtdoor naar school en kantoor:

Achter Thesinge – Je moet zo’n bordje wel op de groei kopen:

Blauwe Stad – sneu inrijverbod:

Leeuwarder Hermandad zit met paardenvijgen in de maag

Ik heb me vaak afgevraagd waarom politici niets ondernemen tegen hondenpoep op straat, terwijl dit bij enquêtes toch vaak probleem nummer 1 voor veel burgers vormt. Uiteindelijk meende ik het antwoord gevonden te hebben. Als burgers de stront van hun lievelingen moeten opruimen, dan moeten ruiters en rijtuigbezitters dat evenzo doen met de bolussen die hun viervoeters achterlaten. Ruiters, in de stad gaat het bijna uitsluitend om politie. Mijn verklaring kwam erop neer dat de politici het gezag van de sterke arm niet verder wilden ondermijnen. Ook hield ik rekening met hardnekkig verzet achter de schermen van de oppermachtige politiebonden.

Maar sinds er in Leeuwarden hondenpoepopruimgebod bestaat, klagen hondeneigenaren er steen en been over het feit dat de ruiters niet aan dezelfde maatregel onderworpen zijn. Daarom verplicht het Leeuwarder stadsbestuur nu ruiters, om hun paardenexcrementen van het plaveisel op te rapen en met zich mede te nemen. De paarden mogen ook een luier om, of de ruiters mogen iemand achter zich aan laten komen die voor hun de bolussen van straat verwijdert.

Nu ben ik razend benieuwd hoe de bereden politie te Leeuwarden op deze ontwikkeling gaat reageren. Niet meer met de paarden de stad in is zeker geen optie, omdat de paarden met het oog op rellen etcetera aan de stad moeten wennen. Ook een luier om de kont van het politiepaard zal niet gaan, gezien het afbreukrisico voor het gezag. Dus wordt het opruimen. En daar zijn ze vast niet blij mee, bij de Leeuwarder bereden Hermandad. Zal deze misschien de kont tegen de krib gaan gooien, en volgen er stiptheidsacties, dan wel een staking? Of accepteert men de voldongen feiten en komt er voortaan telkens iemand met veger en blik achter de paarden aan?

Nieuwsgieriger dan naar het eerste kievietsei, ben ik naar het bericht hoe de Leeuwarder politie dit probleem oplost. Reikhalzend kijk ik uit naar de eerste beelden.

Broodje Verliefd, 35 % extra kassakorting

Imca Marina niet blij dat ze ambassadeur af is

Imca Marina vindt het logje van de chinchilla-opvang in Musselkanaal “heel onaardig”, getuige het artikel dat net op de site van het Dagblad van het Noorden verscheen:

“Ik verdien het niet, de chinchilla’s verdienen het niet. Ik stel de vicarie ter beschikking, water, licht, mijn naam en mijn garderobe. Ik heb de veiling keurig afgezegd. Mulder laat nooit wat van zich horen. Als zij niet de moeite neemt om contact met mij op te nemen, maar wel zoiets op haar weblog zet, dan vind ik dat onkies en onterecht. Ik ben verbijsterd.”

Wat eraan voorafging

Chinchilla-stichting ontslaat Imca Marina als ambassadeur

Het chinchilla-opvangcentrum Vida Nueva in Musselkanaal is boos op Imca Marina. De diva van Midwolda zegde een benefietconcert en -veiling af. Met een “kil en, zakelijk mailtje”.

Concert en veiling zouden gister plaatsvinden bij Imca in de Vicarie te Midwolda. Maandenlang keek de liefdadige chinchillastichting er vol verwachting naar uit. Maar het feest ging niet door. Vida Nueva is naar eigen zeggen “blij gemaakt met een dode mus”.

Als ambassadaur van Vida Nueva zou Imca Marina zelf het concert organiseren en daarvoor ook collega-BNers uitnodigen. Studenten zetten de veiling op touw. Op de veiling zouden onder meer persoonlijke spulletjes, curiosa en kleding van de ambassadrice onder de hamer komen. De opbrengst van het hele evenement kwam, zo was de bedoeling, ten goede aan Vida Nueva.

Maar drie weken voor het feest liet Imca de studenten met “een kil en zakelijk mailtje” weten, dat zij er van af zag. De diva had het te druk en er was ook te weinig belangstelling, zei ze. Ook voor het uitzoeken van spulletjes had ze geen tijd.

De chinchillastichting kreeg zelf niets te horen van Imca en moest het met de boodschap aan de studenten doen. En dat schoot Vida Nueva in het verkeerde keelgat:

“Het feit dat Imca als ambassadrice van onze stichting niet eens het lef en het fatsoen heeft gehad om zelfs maar contact met ons op te nemen, heeft niet alleen ons, maar ook betrokkenen bij Vida Nueva, nog het meest geraakt. We hebben vele tientallen verontwaardigde reacties gekregen. Ook van haar fans. Het optreden van Imca is inderdaad, zoals door menigeen gesteld, een echte ambassadrice onwaardig. Voor ons reden om Imca, zonder haar in kennis te stellen, van die functie te ontheffen…”

Update van Valentijnsdag: het weerwoord van de diva:
Imca Marina niet blij dat ze ambassadeur af is.

De verzakers dresseren hun personeel

Pippa Rees is personal branding consultant en als zodanig directeur van Naked Ambition. Juffrouw Rees werd ingehuurd door de Bank van Engeland voor een bijeenkomst, waarin zij de vrouwelijke medewerkers van de Bank mocht vertellen hoe ze zich hadden te vertonen. Daarover brak dit weekend een relletje uit in het Verenigd Koninkrijk,

De dames, zo vertelde juffrouw Rees, moesten er professioneel uitzien, zuinig zijn met reukwateren, hakjes van hooguit twee inch dragen, en altijd iets van make-up op heur gezicht hebben, ook al was het slechts lipstick. Schoenen en rok moesten van dezelfde kleur zijn. Absoluut uit den boze waren enkelkettinkjes – “professioneel, maar niet van een beroep waarmee u geassocieerd wilt worden” – en verder witte hoge hakken, volgepropte handtassen, een overdaad aan ringen en meervoudig doorboorde oren.

Economen, kamerleden en feministen vielen over de Bank van Engeland heen. Vooraanstaande gelijke behandelingsjuristen spraken al van ‘institutioneel sexisme’. Immers, mannelijke medewerkers van de Bank van Engeland hoeven niet naar zulke bijeenkomsten.

Het hielp ook niet echt, dat de IMF net voorspeld heeft dat de Britse economie het zwaarst zal worden getroffen van alle ontwikkelde economieën. Dat doemscenario geeft nogal een contrast met een Bank van Engeland, waar men niets beters heeft te doen dan te leuteren over lipstick. Vrouwen kunnen zelf wel bepalen wat voegt, is de bottomline van de kritiek.

Pippa Rees wuifde de commentaren uiteraard luchtigjes weg. “Met je kleding kan je meer authoriteit uitstralen en respect afdwingen”, stelt ze. “Wij als image consultants kunnen vrouwen er bewust van maken hoe kleding kan bijdragen tot hun geloofwaardigheid.”

In november kwam de Britse tak van het accountantskantoor Ernst & Young al onder vuur, toen dat bedrijf 400 vrouwelijke medewerkers naar een aankleedcursus stuurde.

De bedrijven en instellingen die de speculanten, oplichters en welvaartsbedervers in toom hadden moeten houden, maar dat verzuimden te doen, proberen nu dus hun vrouwelijke personeel te dresseren.

Landschapsbedervers nu ook in de provincie Groningen

Nu begint de provincie Groningen ook al aan die grote bruine borden, waarmee de ANWB de langsrazende automobilist zo nodig op mooie landschappen moet wijzen. En dat nog wel op aandrang van GroenLinks, de partij die meestal mijn stem krijgt.

Net of Groningen ook maar één enkele toerist meer trekt door die borden. Ze bederven eerder het uitzicht dan dat ze het bevorderen.

Komt nog bij dat de provincie ondernemers terecht verbiedt om hun reclameborden op wagens langs de snelwegen te plaatsen. Een paar jaar geleden zijn die bijna allemaal weggehaald. Door nu zelf met zulke krengen te komen, haalt de provincie haar eigen argumenten onderuit.

retro

Volstrekt doorgedraaide intolerantie

In Appingedam maken lui er bezwaar tegen dat in hun straat een huis komt, waar ongeneeslijk zieke mensen goed verzorgd kunnen sterven. De lui vinden dat “te confronterend”.

In Ten Boer vinden lui een appartementencomplex van nog geen 11 meter al veel te hoog. Hup, bezwaar maken maar weer.

In Amsterdam wordt een crèche met eieren bekogeld. Een kerel kaffert de kinderen er vanaf zijn balkon uit met een megafoon, omdat ze volgens hem teveel lawaai maken. Eerder daalden er in dezelfde stad scheermesjes neer op de speelplaats van een kinderdagverblijf.

Drie voorbeelden op één dag van volstrekt doorgedraaide intolerantie. De diagnose ligt er, maar wie pakt dit soort lui nu eens aan?

Klapwieken op Zandstra’s

Hildo stond na dertig jaar voor het eerst weer op schaatsen. Het was wat lastig, vond hij zelf.

Wakende moeder noemt zich “lovergirl”

Disproportioneel geweld in Stadskanaal: een stamgast slaat met een barkruk een jongen de kroeg uit. Volgens het bericht houdt het slachtoffer er een gebroken nekwervel en jukbeen aan over.

Zijn moeder neemt het in een reactie voor hem en zijn vrienden op. De hele nacht heeft ze in het ziekenhuis bij haar zoon zitten waken. Ze noemt zich, waarschijnlijk onbewust van de betekenis, Lovergirl.