Politiek-mediaal complex

Afgelopen zaterdag oefende Bert Visscher in het Dagblad van het Noorden scherpe kritiek uit op rtv Noord, Hij vond de prestaties van de regionale omroep “erg mager”, vergeleken bij al het gemeenschapsgeld dat er heengaat. Bovendien bekritiseerde hij de versmalling van de doelgroep tot de grote gemene deler op het platteland, terwijl Noord er voor iedereen, ook cultureel hongerige stedelingen, zou moeten zijn.

Op beide punten heb ik niets aan Visscher toe te voegen en ben ik het glad met hem eens, zelfs na lezing van de repliek door Gijs Lensing, de directeur van rtv Noord, die voornamelijk de positieve kijk- en luistercijfers in stelling bracht en de versmalling van de doelgroep goedpraatte, omdat je niet iedereen terwille kunt zijn.

Bij een enkele passage van Visscher, waar Lensink niet op reageerde, wil ik echter nog even stilstaan, omdat ze voor mij onthutsend herkenbaar was. Het betreft deze:

“We hebben het er vaak over gehad, onderling, met kennissen, met professionals die te maken hebben of hebben gehad met RTV Noord en mensen die ook ervaring hebben met andere omroepen. Vaak kwamen we er op uit dat dit een keer moest worden gezegd. Iedereen had zo zijn reden om dat niet te doen.”

Met andere woorden: de waarheid mocht niet worden gezegd. Niemand durfde zijn mond open te trekken over rtv Noord, omdat iedereen bang was voor de gevolgen.

Zelf heb ik helaas ook enige ervaring met de quasi-onaantastbare positie van rtv Noord, want toen ik een jaar of negen geleden eens een serie jaarverslagen van de omroep wilde inzien bij de provincie, zei de dienstdoende archivaris/bibliothecaris/documentalist dat ik hiervoor eerst toestemming bij rtv Noord moest vragen. De omroep werd met al zijn subsidie dus ambteljk uit de wind gehouden.

Een klacht, later bij alle statenleden gedeponeerd, over een journalist die zijn positie bij Noord misbruikte om stiekeme propaganda te bedrijven voor een eigen politieke desideratum, leverde ook niet of nauwelijks respons op. Zo beducht waren onze ruimhartig subsidiërende volksvertegenwoordigers ervoor om iets, wat dan ook, hierover te zeggen.

Er bestaat dus, wil ik maar zeggen, ook nog eens een zeer ongezond politiek-mediaal complex in onze provincie.

En daar mag best eens de bezem door.

Dagblad in vrije val

Dat de oplage van het Dagblad van het Noorden andermaal gedaald is en nu met 5 % ten opzichte van vorig jaar, kwam wel door. Maar, open vraag: waarom is dat dalingsgpercentage bij het DvhN het hoogst van alle regionale kranten?

rtv Noord en de harde feiten

Mischa van den Berg, hoofdredacreur van rtv Noord, neemt zijn omroep de journalistieke maat waar het gaat om Baflo.

Door Twitter, zegt hij, gingen er gisteravond veel geruchten, terwijl er weinig harde feiten bekend waren. Het was spitsuur op de redactie, die voor moeilijke keuzes stond. Ze moest haast wel mee met de snelheid van Twitter. Rustig de feiten brengen is nu "volstrekt onmogelijk geworden", aldus Van den Berg, die vroom meldt dat zijn redactie steeds sneller wil komen met de harde feiten.

Wat mij echter vanochtend aan de nieuws-uitzending tussen half acht en acht vooral opviel, was niet zozeer een flitsende snelheid, laat staan een grote hoeveelheid harde feiten, als wel de eindeloze herhaling van steeds weer dezelfde karige feiten, waarbij er volstrekt niets nieuws werd toegevoegd aan datgene wat gisteravond en vannacht al bekend was. In uitgesmeerde vox-pops kwamen bovendien bewoners aan het woord met ten ene male voorspelbare reacties. Kennelijk houdt rtv Noord zijn publiek voor domkoppen, die dezelfde stof tig maal opgedist moeten krijgen, voordat ze deze eindelijk eens onthouden. Het belastinggeld dat in deze uitzending werd gestoken, had wat mij betreft vele malen beter kunnen worden besteed, door ook eens wat aandacht te besteden aan wat minder sensationele, maar veel structurelere ontwikkelingen, zoals bijvoorbeeld het ophanden zijnde ontslag van ruim 1500 mensen met gesubsidieerde banen in de stad.

De achterwaartse krantleesmethode

Ik herken opeens de achterwaartse krantleesmethode in een stukje van omstreeks 1840:

“Mij dunkt, ik zie u, zoo als gij haar vrij onverschillig in de hand neemt, eerst de advertentiën doorloopt, en tot de tegen u overzittende dame het woord richt: “Mevrouw A. heeft een dochter. Jack is ridder geworden. De advocaat B. is dood”, enz.
De advertentiën doorgelezen hebbende, gaat gij, achterwaarts opklimmende, tot het staatkundige nieuws over, zoekt bij voorkeur de opgave van brand, stormen en landziekten op, en eindigt met een vluchtigen blik op de verschillende aankondigingen te werpen. Eindelijk legt ge geeuwende het blad uit de handen, en reikt het aan uwe vrouw of zuster toe, met het vonnis:
“Heden niets nieuws”.”

Gaat dit over de Haarlemsche Courant, tot in de negentiende eeuw de grootste krant van Nederland, in mijn omgeving deden mensen dat in de jaren zestig ook nog zo met de Meppeler Courant en het Nieuwsblad van het Noorden. Eerst bekeken ze de overlijdensadvertenties achterin, dan werd er teruggebladerd tot de voorpagina bereikt was.

Zouden mensen dat nog wel zo doen, of is dit iets van een generatie die uit de tijd is?

Groninger Internet Courant: de parasiet onder de Groninger media

Niet alleen copypaste de Groninger Internet Courant persberichten met huid en bijna al het haar, niet alleen jat het andermans foto’s. ook schrijft het berichten van andere media met huid en haar over. Vergelijk deze tekst maar eens met deze – veel verschil is er niet.

Toestemming heeft de GIC ook nu weer niet voor de overname. De GIC denkt blijkbaar dat het straffeloos van andermans werk kan blijven profiteren.

Overigens heeft de GIC een alleszins fatsoenlijke reactie, waarin ik een vraag stelde naar dit vette plagiaat, niet geplaatst. U mag van de Groninger Internet Courant dus niet weten dat de Groninger Internet Courant de parasiet onder de Groninger media is.

Meer dan een eeuw Kampioen online

De Kampioen, het blad van de ANWB, staat nu vanaf het begin, 1883, tot 1996 grotendeels online bij Google Books. Getuige een stempel zijn de exemplaren afkomstig uit de documentatie-afdeling van de ANWB zelf.

Zoals aan bovenstaand exemplaar uit 1888 is te zien, stond er al vrij gauw veel reclame in het blad.

Die reclame was altijd wat goedkoop, met veel Amerikaans aandoende slogans en positieve testiomonia van dankbare klanten.  Hier een advertentie voor  Jazzmuziekcursussen accordeon, gitaar (slag en solo) en piano, die in het nummer van februari 1955 stond:

Medio jaren vijftig waren er ook al talencursussen van Linguaphone. Het hele gezin zat te studeren rond de grammofoon. Papa fumait une pipe:

Nadat er al een poos gebruik gemaakt was van een steunkleur op de cover, werd vanaf 1964 de voorkant in vierkleurendruk geproduceerd. Op deze van april 1966 staat de toenmalige Wegenwachtman,  Zulke petten droegen ijscoboeren ook, maar dan natuurlijk zonder ANWB-embleem:

Grunneger vuilt zuk vernaggeld deur TV Noord

“En RTV Noord? Enkeld moal n dikke tiene, mor voak n lutje zeske of n dikke onvoldounde! Dat het ook te moaken mit dat Grunnegers van Schreiber dat elke dag (mor nait op zun- of zotterdag!) deur Olaf Vos as ainegste Grunnegers prezentaaierd wordt. Verneukerij!”

Jan Blaauw, ‘K(R)EUZE (25) en t Grunnegers’, op de website van Kreuze

Commentaar: ik kijk nauwelijks naar de buis, en matig me dus geen oordeel aan over  het gehekelde TV-programma. Ik vraag me alleen af of Blaauw gelijk heeft.

Als er een bepaalde streektaalvariant als Algemeen Beschaafd Gronings wordt doorgedrukt, zoals in de tijd van Jan Klompsma bij radio Noord, toen Winschoter Simon van Wattum zich de Hogelandster variant moest eigenmaken, dan lijkt me dat fout. Maar ik kan dus niet beoordelen of het gebeurt.

Olaf Vos heb ik wel eens bezig gezien in het Academiegebouw, en dat was geweldige propaganda voor het Gronings. Wat dat betreft zou ik wijs zijn met Vos,, als ik net zo’n grote Groninger taalfan zou zijn als Blaauw.