Einde nabij voor overschrijfweblogs
Geplaatst op: 8 september 2008 Hoort bij: Webdinkies Een reactie plaatsenIk ben zelf niet altijd even consequent. Gister nog, wees ik een collega-blogger die veel over de natuur schrijft, op een vogelnieuwtjesweblog. “Het is een herkauwer natuurlijk”, schreef ik hem om het plagiaat-achtige karakter van dat weblog aan te duiden, “maar soms is het wel gemakkelijk als iemand dergelijke marginale actua bij elkaar zet”,
Vandaag verscheen in mijn feedreader iets, wat aan dergelijke weblogs op termijn vast en zeker het bestaan zal ontnemen. Ik doel op het bericht van VillaMedia, dat de journalistenvakbond NVJ voor haar freelance-leden een licentie nam op de plagiaatscanner Ephorus. Met die scanner is het een fluitje van een cent om copypasters op het web op te snorren. Je voert als journalist je teksten de scanner in, en de scanner levert je een rapportje waarin staat op welke lokatie men zich aan je geestelijke eigendom vergrijpt. Vervolgens pakt de NVJ de onverlaten voor je aan.
Ephorus wordt al wat langer, maar dan omgekeerd, in het onderwijs gebruikt. Aan de letterenfaculteit van de RUG bijvoorbeeld, heeft de plagiaatscanner zijn nut al lang bewezen. Binnenkort zullen de eerste aangepakte webloggers moord en brand schreeuwen. Let maar op.
groninganus 
Ik zie het probleem niet. Een overgeschreven tekst mist bezieling. Er zit niks in. Het is als een lege kist. Er zit niks in. Het is nog niet geboren, het is nog niet gestorven.
Ik zal er niet aan toevoegen, dat de lege kist te danken is aan de condoom Nestor.
Ik kreeg ooit eens als reactie op mijn blog, járen geleden, ‘heb ik dit verhaal niet al eens ergens gelezen?’ Woest was ik. Had ik net, net als altijd, helemaal zelf een blog geschreven (ik gebruik nooit teksten van anderen) en verweet men mij van plagiaat. Op mijn eigen tekst nota bene! Ik word weer boos als ik er aan terugdenk…
sommige weten wel raad met andermans teksten en andermans foto’s, het is altijd heel gedoe het tegen te houden met of zonder scanner.
Als iemand mij verteld, Jacob, dit wat jij verteld, heb ik al een keer gehoord, dan zeg ik, dan hoor je dit voor een tweede keer of meer.
@Jacob,
Het is heel wat anders of je iets los voor de vuist weg mondeling vertelt, of dat je moeizaam met veel wikken en wegen iets opschrijft. En het maakt ook een groot verschil of je je brood moet verdienen met het schrijven van teksten.
Dat geef ik toe. Maar als je iets leest merk je aan je eigen ademhaling toch wel dat er een ziel spreekt of niet? Een goede ziel wikt of weegt, natuurlijk, maar op het moment dat deze het neerschrijft is dit gedaan.
Een copypaster is een arme ziel die iets zegt, maar niet spreekt. Zijn woorden hebben geen verre strekking. Hij is leesbaar slechts voor andere arme zielen.
Laat deze arme zielen. Ze zijn gelukkig mee te kunnen praten en mee te kunnen doen. Vaak blijven de openbaringen beperkt tot een familie- of vriendenkring.
Wat zou het mooi zijn als Ephorus mij zou vertellen dat ik overal en nergens geplagieerd werd! Ik weet nu slechts van één geval van tekstdiefstal. 😦
Eigenlijk kan het me niks schelen. Als je op internet opereert dan loop je allerlei risico’s en dit is er eentje van. Als iemand anders jouw tekst of foto kopieert en zegt dat het van hemzelf is….. nou, ik lig er niet wakker van. Als je met je teksten of foto’s geld moet verdienen, nou, dan zul je wel blij zijn met deze opsporingstool.
Naar aanleiding van dit nieuws heb ik een tijdje geleden ook een stukje geschreven, met misschien nog wat nuttige links: http://aanbevolen.web-log.nl/aanbevolen/2008/07/plagiaat.html
Het gaat onder meer over blafbrieven en over journalisten die van webloggers pikken, andersom dus.
Een vroege kennis is fotograaf. Zijn vrouw ook. Ze hebben een site die dit aangeeft, want een foto wordt niet getoond.
Hij geeft niks weg en vroeger was dit ook al zo.
Misschien dat ie het wel aandurft als eenmaal Euphorisch in werking is. En dan krijgen we misschien over het algemeen ook meer leuks aan te klikken.
Een dergelijk weblog kan – zoals je al schreef – handig zijn om gericht naar iets te zoeken. Daarmee is het echter ook meteen gezegd, omdat er – zoals Jcob in andere woorden al zei – in feite kraak noch smaak aan zit, terwijl ik in weblogs juist op zoek ben naar de persoonlijke noot.
Het zou mijn manier van bloggen in elk geval niet zijn.