Sint Maarten in Heveskes (ca. 1920)
Geplaatst op: 10 november 2014 Hoort bij: Geschiedenis 3 reacties“S.: Met Sint Maarten liepen we met een uitgeholde biet…
De B.: Altijd met een uitgeholde biet! Om vier uur begonnen we daarmee buiten het dorp. Als het dan een beetje donker werd, kwamen we ermee in het dorp. Bij bepaalde huisjes, zoals bijvoorbeeld bij Heddema, gingen we drie of vier keer aan.
S.: Ja, die had het toch niet in de gaten.
De B.: Dan stond je wel met tien man bij de deur, hè, en ging je zo… zo… je hand uitsteken en dan kreeg je er een oude appel in, of een peer…
S.: Ja je zong… geef me n appel of een peer…
De B. Of een cent, maar ook niet méér dan een cent! En dan kwam er weer een nieuwe groep en als kwajongens gingen we daar ook weer mee. (…)
[Afdwaling naar ander onderwerp.]
De B.: Om nog even op Sint Martinus terug te komen: je ging toch meer naar de welgestelde mensen toe. De middenstand en de boeren. Bij de arbeidersbevolking kwam je beslist niet. Later is dat veranderd. De arbeiderskinderen liepen wèl mee.”
Bron: B. de Boer Rzn. (geb. 1910) en A. Smedema-van Clooster (geb. 1911), ‘Onze jeugdjaren in Heveskes’ in Corrie A. de Groot-van der Meulen (red.), Weiwerd, Heveskes, Oterdum: de verdwenen dorpen van de Oosterhoek (Bedum 1991) pag. 204/205.
groninganus 
Doet me denken aan een overbuurvrouw, die was schooljuf en kende de meeste kinderen uit de omgeving wel van gezicht. Voor jongens die vaker dan een keer langs kwamen had ze speciaal een schaal spruitjes klaarstaan.
Bieten zijn best zwaar om mee te lopen, maar bij regen en wind toch de beste keus. Overal natte kledders aan een stokje maar de biet houdt stand 🙂
Sint Maarten is ook al niet meer wat het geweest is. Mede met het oog op het mooie weer hadden we flink ingeslagen, maar er is zegge en schrijve geen kind aan de deur geweest vanavond.
Bij mij in Hoogkerk ook niet Jan, ondanks de overheerlijke superdikke mandarijnen die ik met zorg geselecteerd en ingeslagen had. Ze gaan liever de middenstand langs. Afgezien van de boeren gaat het dus net als vroeger in Heveskes. Vorig jaar kreeg ik tenminste nog een paar asielzoekerskinderen aan de deur.
Nu ja, die mandarijnen eet ik dan zelf wel op.